Hello people, good morning! Er staat een halfzachte man met lang krullend haar en enorme bakkebaarden in een jurk op het hoofdpodium. En hij is niet alleen. Nee, je bent niet verzeild geraakt in de nieuwe video van de Red Hot Chili Peppers, maar in de beatmis van Tim DeLaughter. Twintig vrouwen en mannen in witte jurken gaan uit hun dak en wrijven ons de slaap uit de ogen. The Polyphonic Spree, je moet het gezien hebben. Is dit een slechte musical of een goeie grap, deze Belle & Sebastian on acid? Of beter: Flaming Lips meets Jesust Christ Superstar. De super opbeurende close harmony pop geeft genoeg energie voor de tweede, opnieuw warme dag van Rock Werchter. Mis ze niet op het komende Lowlands festival. Werchter kent twee podia: de Main Stage en de Pyramid Marquee, een uit de kluiten gewassen tent, formaatje Golf. Een goeie plek voor Danko Jones, die na Pinkpop ook hier een geile rockshow neerzet. Dat lukt Interpol een uurtje later niet. Matig geluid en te vrolijke mensen spelen de Amerikanen parten. Obstacle 1 en PDA komen dankzij de herkenning nog het beste door, maar de rest is en blijft pure Joy Division rip-off. The Roots hebben Cody Chesnutt thuisgelaten, maar de rest van de band is in goede doen. Iets te goed misschien wel, want het solo gefreak en gepiel neemt schrikbarende vormen aan voor een festival optreden. Als je twee uur lang in de Paradiso staat, okee, maar hier? Er valt overigens nog genoeg leuks te beleven, want The Next Movement, Water en The Seed komen ook voorbij. De van de club optredens bekende keyboard medley met Hot In Herre, Beautiful en nog wat meer oude en nieuwe klassiekers doet de lippen wel weer krullen. Grandaddy helaas gemist door een dubbelboeking met The Roots. En Ozark Henry op het hoofdpodium zit ik ook niet op te wachten.Dan maar even chillen in het hotel waar, Eddie Murphy zich op de uit elkaar vallende tv suf lacht: Beverly Hills Cop 2. Boeven gepakt, film afgelopen, reclame! Tijd dus voor hitmachine Moby, die opent met Natural Blues en Go en zich daarna zelfs durft te wagen aan een cover van Radiohead’s Creep. De man heeft natuurlijk het charisma van een zachtgekookt ei en hoe hij het voor elkaar speelt, geen idee. Maar ook Werchter gaat plat voor Feeling So Real. Who’s Gonna Give Me A Ride To The Aftershow? Als de broertjes Dewaele om kwart voor twaalf het roer overnemen van Timo Maas staat om de Pyramid Marquee een opgewonden mensenmassa. Minstens de helft van de Rock Werchter gangers staat hier, de andere op het veel grotere veld bij Massive Attack. De respons op de briljante eerste tien minuten, met de Chemical Brothers (Hey Boy, Hey Girl, 2 Many DJ’s, Here We Go!), The Rapture, White Stripes en Felix Da Housecat is overdonderend. Tienduizenden handen en voeten gaan in de lucht als de bas er eenmaal inkomt. Vlaanderen is trots op de Dewaeles en laat dat zien. Het is de meest enhousiaste publieksreactie van het weekend en uberhaupt van het jaar. Eenmaal in de tent (daar komen we nog net) is het geluid nog net wat beter en wippen de plankvloeren vrolijk mee. De basloop van Seven Nation Army blijkt uitgegroeid tot voetbal anthem van de eerste orde en wordt op elke willekeurige andere beat meegezongen. De set van de Dewales is verder eigenlijk vrij veilig, met veel stukken uit hun mega succesvolle Radio Soulwax album (naar verluidt zo’n 200.000 verkocht wereldwijd) zoals Iggy Pop met Salt ‘N Pepa en de Vanessa Paradis cover Joe Le Taxi. Naar het midden toe neemt het tempo wat af en zakt het enthousiasme, maar met DJ Kool’s ‘Let Me Clear My Throat gaat het weer bergopwaarts richting Vitalic’s snerpende electro-techno. In de toegift natuurlijk Green Velvet’s La La Land, de Max Romeo/Prodigy combi van Out Of Space en ja, daar is die baslijn weer. Seven Nation Army schalt richting Brussel. De alternatieve EU top is geslaagd, de Dewaeles springen op het vliegtuig richting Glastonbury voor de volgende verovering.