Een nieuwe herfst, een nieuw seizoen Club Lek. We trapten af met een mooie nieuwe erg rode back-drop, frisse moed, goede voornemens en een cd-presentatie van de nieuwe Underworld, waarop uw gastheer bingo-voorzitter mocht spelen, en drie fantastische optredens. Als eerste was het de beurt aan Supersub, dat niet alleen uit de as herrezen is, maar ook, nadat voorman Felix Maginn koel, kalm en geconcentreerd het interview had doorstaan, schijnbaar achteloos de pannen van het Club Lek-dak speelde. Het gaat natuurlijk bijna helemaal nergens over, deze luchtig weghappende pop, maar als het met zoveel verve, enthousiasme en vakmanschap gespeeld wordt, kunnen we alleen maar diep buigen, en onze hoed afzetten. Respect! Nada Surf leek na hun hit "Popular" in 1996, net als Supersub na het vertrek van JB Meyers, gedoemd te verdwijnen op de vuilnisbelt van de popgeschiedenis, maar ze bestaan nog steeds, en, te oordelen naar hun fijne akoestische set, terecht. Vooral het spelplezier werkte aanstekelijk, om nog maar te zwijgen van de fijne samenzang en het soepele spel. Drummer Ira stal de show. Hij zat op een houten kist waar hij met zijn handen op trommelde, onderwijl fijne grimassen trekkend. Ook de gelaatsuitdrukkingen van voorman Tjeerd van de Amsterdamse band Voicst mochten er zijn. Zijn ogen bolden bijna uit zijn oogkassen tijdens het interview, waarin vooral veel ongein over blote voeten werd verkocht. Maar toen Voicst eenmaal op het podium stond kon niemand om de ADHD-rock van dit hyperactieve Amsterdamse rocktrio heen. Snoeihard, neurotisch, hoekig rammelde Voicst kriskras over de platgetreden paden van de rock heen. Hulde! De mannen hebben nog geen kontrakt en, zoals Tjeerd verklapte tijdens het interview ook geen haast om er een te krijgen. Dus heren platenbazen, grijpt uw kans!