28-11-2002, 02.45uur Lief Dagboek, Net in bed. Slechts 1 sigaret gerookt vandaag en maar 4 alcoholische consumpties. Niet slecht voor een Club Lek waar ik na afloop toch meestal wel wat moet wegdrinken…:-)... sommige bands zijn soms zo slecht dat ik me dan aan de bar vertwijfeld afvraag waarom we die in GODSNAAM hebben uitgenodigd en vooral...hoe vertel je die jongens of meisjes dat ze eigenlijk ruk zijn? Moet je ze het wel vertellen? En dan: Slaat het ergens op om de volgende dag op de website van de VPRO te melden dat de band of artiest die jij zelf nota bene uitnodigde zoog als een oude stofzuiger? Ik ben er nog niet uit. Aan de ene kant wil je natuurlijk zo eerlijk mogelijk zijn, aan de andere kant wil je mensen ook niet onnodig schofferen. En ten derde, ik ben natuurlijk geen recensent, maar gastheer. Een merkwaardige spagaat. Toch wil je voor de mensen die de dag erna op de site kijken ook niet uitsluitend mooi weer spelen. Vandaag was trouwens een zeer aardige Club Lek, die helaas maar matig bezocht werd. Dat zal wel te maken hebben gehad met feit dat Ajax tegen Valencia speelde -ik moet bekennen dat ook ik af en toe naar de studio boven ben geglipt om even om de hoek te kijken hoeveel het stond. Maar misschien had het ook te maken met de wat onbekende namen die we gisteren hadden…C-Mon & Kypksi, Kempes en Monte La Rue. De thuisblijvers kregen wat betreft C-Mon & Kypksi in ieder geval ongelijk want wat deze hiphop-knip-en plakmannen boden, was muzikaal topentertainment. Ik heb het normaal niet zo op die in de thuis-studio gefrutselde knip-en plakplaten die het goed doen in de coffeeshops, maar C-Mon & Kypski is een ander verhaal. Dat merkte ik eigenlijk al toen ik hun cd 'Vinyl Voodoo' opzette. Er komt geen rapper aan te pas, maar de composities die voorbij komen zijn stuk voor stuk spannend en avontuurlijk. In tegenstelling tot die cd van Monte La Rue oftewel Jan van den Bergh -van dat soort instrumentaal gedoe word ik dus heel opgefokt. Maar daarover later meer…C-Mon & Kypksi speelden live in een soort battle-opstelling waarbij C-Mon en Kypski aan weerszijden van het podium tegen over elkaar stonden. In het midden stond een stoonde maar zeer goede gitarist en een enthousiaste nerd op een synthesizer te rammen. Al samplend bouwden ze echt live hun nummers op, en dat was niet alleen vermakelijk, maar ook heel muzikaal...die Kypski kruipt achter het drumstel en speelt een beat, sluipt grinnikend weg -de beat loopt door-, hij speelt een rondje op de conga's , -ook die lopen door, dan loopt hij naar zijn draaitafels en gaat er lekker over heen scratchen. Er werd ook lekker geïmproviseerd en met veel plezier. En dan ook nog een leuke video d'r bij die tevens de draaitafels in beeld brengt. Dat ze daardoor veel te lang speelden was niet echt erg. Stel je voor dat het een kutband was geweest. Tien punten. Toen kwam Kempes -harde gitaarjongens uit Groningen met verledens in alle Groningse harde gitaarbands die er zo'n beetje zijn (geweest). Ze hebben in de Vera een hele leuke 10 inch opgenomen onder leiding van Jan Heddema (rip)…zanger Jurgen (ex Moonlizards) had tot mijn verbazing een aantal jaren zoek gebracht als timmerman van zo'n houten replica van een 17e eeuws zeilschip… maar gelukkig schudde Kempes live de houtkrullen snel van zich af. Knalhard stoven ze door hun set. Twee minpunten: nog niet echte memorabele songs, afgezien van Gods Clay en Eyeballs on a stick (ofzo). Podiumpresentatie is ook een beetje zakkig. Maar misschien moet je ze gewoon zien in een overvolle zweterige club -ze kunnen qua strakheid zo in het voorprogramma van de Queens Of The Stone Age… Het was godverdomme zo ongebruikelijk leeg geworden om twaalf uur dat ik de bar in moest lopen en de mensen die daar zaten te praten met een consumptiebon moest overhalen om toch weer in de zaal plaats te nemen voor het optreden van Monte La Rue. Want dat was anders een beetje te triest voor woorden geworden. En natuurlijk -Hollanders!- ze kwamen voor het grootste deel met me mee. Werd het toch nog gezellig. Ook al omdat het gesprek met Jan van den Bergh (zo heet Monte La Rue in het echt) wel vonkte. Ik liet hem merken dat ik niks met lounge had, en hij verdedigde zich met verve. Effe lekker ketsen. Ik zei dat ik opgefokt werd van zijn nieuwe cd -en niet rustig. Hij werd er niet warm of koud van en kwam zelfs met James Last en Mantovani om de zaak van de lounge -pardon: down-tempo- te verdedigen. I rest my case :-)…. Ik snapte eigenlijk niet waarom hij daarna een setje electro-clash ging draaien, want was het niet beter geweest als hij zijn eigen plaat (al dan niet semi-live) had opgevoerd? Afijn, de stemming in de zaal werd er niet minder om, want draaien kan hij wel. Of het voor de radio nou zo interessant was, daar twijfel ik nu weer aan… maar goed.. moe…ik ga slapen. Morgen weer vroeg op -en dan ' 's middags ook weer dat vervloekte Club lek verslag schrijven waar ik altijd te lang over tob….