Deze week ging de Amerikaanse bluespunksoul-band Zen Guerrilla met zoveel decibel en energie tekeer, dat de 150 gelukkigen die aanwezig waren getuige waren van een niet alleen zenzationeel maar ook nu al legendarisch optreden. En hoewel de piepjonge Electric Soft Parade uit Brighton heel leuk uit de hoek kwamen met akoestische versies van hun songs op hun prachtige debuut-cd "Holes in the Wall" -en er zelfs een hele leuke Kylie Minogue-cover aan toevoegden, haalde zij het niet bij het geweld van Zen Guerrilla. Nu weten waarom deze band al jaren de top van Vera-live topzoveel aanvoert. Ook de komst van de sympathieke en superhippe producer Dan The Automator (Gorillaz, Dr. Octagon, Lovage, Deltron 3030, etc.) kon daar niets aan veranderen. Hij babbelde cconstructiefen honderduit in het interview, wilde live in de uitzending wel eens van echte nNederlandsejenever proeven (en sloeg het kelkje na 1 keer voorzichtig proeven in de volgende teug achterover), maar zijn dj-set was -mede door wat technische problemen- nogal mager. Helaas. Maar toen kwam Zen Guerrilla. Zanger Marcus was voor het optreden al totall-loss (drank? Dope?), maar na een onsamenhangend interview beet ZG zich als een pitbull vast in hun set. Mede door een uiterst strakke ritmesectie (met de beste neger in een rockband op bas sinds Barry Adamson) vloog ZG nooit echt uit de bocht, maar had de set wel alles wat echte rock n roll moeten hebben. Gegier, gesmijt, gehijg, gitaarsolo's, in de lucht vliegende drumsticks, overstuurde mondharmonica en valpartijen in het drumstel en van het pdoium. Limp Bizkit en zelfs bands als The Hives en de Jon Spencer Blues Explosion zullen een harde dobber hebben om deze band te overtreffen. Gelukkig is rock n roll geen wedstrijd, maar als het er 1 was, won Zen Guerrilla met een straatlengte voorsprong. Volgend jaar hoofd-act PinkPop dan maar?