De vrijdagavond van Motel Mozaïque trok zo'n 600 bezoekers, voor de zaterdag zijn in de voorverkoop al tweeduizend kaarten verkocht. De reden: Belle & Sebastian. Stadsschouwburg Rotterdam, 6 april 2002. This is not a rock band. De intensiteit van de voordracht ligt niet in geluidsvolume of flitsende showelementen. Het concept: met de complete muziekschool op tournee en 's nachts een kussengevecht in de tourbus. Maar voorzichtig, want misschien slapen de meisjes al... Vier violen, een cello, xylofoon, twee paar gitaren, piano's, orgels, tamboerijnen, dwarsfluit, huis tuin en keuken fluit, pak maar in. Vijf meisjes, stuk of acht jongens. Een losse verzameling eind twintigers, begin dertigers, studentikoze types, anti-sterren eerste klas, en volgens de verhalen: freaks, mensenschuwe artiesten. Je kunt van alles over ze zeggen, maar door het minieme aantal interviews dat de band doet, zul je nooit weten hoe het precies in elkaar zit. Is dat erg?, nee da's cult. Isobell Campbell zingt Is It wicked Not To Care en doet daarmee haar soms tenenkrommende voorprogramma (met Bill Wells) enigszins vergeten. Het leek alsof ze met de solo performance haar podiumangst probeerde te overwinnen. Muzikaal levert dat een slap Bjork achtig aftreksel op. Nee, de echte 'ster' van Belle & Sebastian is Stuart Murdoch, die met zijn engelenstem en fluisterachtige voordracht elk nummer dezelfde intensiteit kan meegeven die de platen van Belle & Sebastian zo mooi maakt. Alsof een vriend je na vier whiskey's (of bronwater) zijn intiemste geheimen verklapt. Langzaam in slaap gesust, dan weer vrolijk wakker geschud met een uptempo Northern Soul beat. Murdoch verbaast zich over het bijkans perfecte zaalgeluid en de toegewijdheid van het publiek. Tijdens de ingetogen nummers kan je echt een speld horen vallen. Grapjes zijn niet van de lucht (Inter Milan - Feyenoord 0-1 ; je moet er bijgeweest zijn.. ), de sfeer is ontspannen en gespannen tegelijk. Er wordt middenin liedjes geklapt, gelachen om de meest flauwe dingen. Een soort eerste afspraakje met iemand die je al heel lang heel leuk vindt.. Voor de fans klinkt elk nummer als een hit en hoogtepunt. The State I Am In, The Boy With The Arab Strap, ja, zelfs Elvis Costello's Oliver's Army en Beatles klassieker Here Comes The Sun passeren de Belle revue. En als afsluiter Legal Man (met klassieke muziekschool trommelsolo!) wordt ingezet, is het publiek al lang overwonnen, ingepakt, overrompeld en intens tevreden gesteld. Geen toegift? Nee joh, geen toegift. Het is heel mooi geweest... Het concert wordt op donderdag 11 april in Het Lek uitgezonden en staat nu online op 3voor12! De volledige setlist: Fuck This Shit, Dirty Dream #2, The Magic Of A Kind Word, I'm Waking Up To Us, Mayfly, Wandering Alone, Don't Leave The Light On Baby, Seeing Other People, I Could Be Dreaming, Here Comes The Sun, The State That I Am In, The Boy With The Arab Strap, Slow Graffiti, Is It Wicked Not To Care, Century Of Fakers, Me And The Major, Oliver's Army, The Wrong Girl, There's Too Much Love, Legal Man.