A Compilation Of American Bands On A Dutch label Named After A German Town. Deze titel van een verzamelaar die in 2000 op dit label uitkwam is -een beetje kort door de bocht- ook meteen een goede omschrijving van label en distributiekantoor (15.000 titels) Munich Records. In 1972 koopt de huidige eigenaar en jazzliefhebber Job Zomer de Munnickendam Groothandel BV van de heer Munnickendam, die grossiert in ‘religieuze’ 78-toeren platen. Bij het zoeken naar een nieuwe naam laat Zomer zich inspireren door de uitstraling van de in datzelfde jaar gehouden Olympische spelen in Munchen. Alle volkeren die na twee wereldoorlogen eindelijk weer vreedzaam samenkomen. Van die dingen. Hoewel de spelen wat dit betreft een beetje teleurstellend verlopen, groeit het label snel. Van een duidelijk beleid is echter geen sprake; iedere nieuwe werknemer neemt met zijn eigen muzieksmaak ook potentiële nieuwe artiesten en stromingen mee naar het label. Dit resulteert in een zeer uitgebreide artiestenstal. Munich grossiert –naast jazz- inmiddels dan ook in roots en reggae, wereld en dance, singer en songwriter. Op deze plek wordt –zo compleet mogelijk- de Munich-inhoud samengebracht die 3voor12 rijk is. Dit is de plaats die verwijst naar Munich-artiesten met een eigen pagina in 3voor12 waar tekst, beeld en geluid worden gebundeld. Plus: vijf vragen aan Ingmar van Wijnsberge van Munich Records. -Wat maakt Munich Records uniek? “Dat er echt alleen maar muziekliefhebbers bij ons werken. Zelfs bij de financiële afdeling zit niemand die thuis alleen maar een DVD van de Dire Straits heeft liggen.” -Wanneer is een Munich release een succes? “Als de verkoop of de reacties dusdanig zijn dat er op de een of andere manier een vervolg aan gegeven kan worden. Door nog een album van de betreffende artiest uit te kunnen brengen, of nog iets anders in dat genre te kunnen doen.” -Op welke release is Munich het meest trots? “Dat kan ik niet zeggen, dan krijg ik ruzie met mijn collega’s. Het is voor iedereen namelijk weer anders.” -Wat verbindt jullie releases? “Ik denk dat de muziek die wij verkopen nog steeds een gospel invloed in zich heeft. Hoewel dat eigenlijk wel een beetje geldt voor alle muziek.” -Waarom hebben jullie zoveel Amerikaanse acts, en hoe kom je met de artiesten in contact? “Omdat onze muzieksmaak vaak traditionele Noord-Amerikaanse muziek betreft zijn we natuurlijk op Amerika gericht. Het maken van contact is een natuurlijk maar langzaam proces. Vier jaar geleden waren we bij een Texaanse vriend op bezoek waar heel toevallig The Gourds een demo aan het opnemen waren. Nadat we hen getekend hadden kwam iemand van The Gourds weer met een tape van The Baptist Generals. Zij kwamen weer met Centro-Matic, die overigens al van ons gehoord hadden. Johnny Dowd meldde zich zelf, Damon Bramblett zagen we bij een optreden en op internet komen we ook wel eens wat tegen. Maar we doen ook Nederlandse bands. Stuurbaard Bakkebaard meldde zich bij ons en we hebben net een cd van de Skidmarks uitgebracht. Maar als er een jaar lang niets voorbij komt waarvan iemand uit zijn dak gaat, dan doen we het natuurlijk niet.”