Billy was getooid met een super-engelse snor en ging net als zijn 2 begeleiders gekleed alsof hij zo kon afreizen voor een veldslag op de Krim. Hun krakkemikkige, zeker 30-jaar oude apparatuur (Vox zangzuiltjes!) en Billy's (thee?)thermosfles maakten de 'show' compleet. Toen had er nog geen noot geklonken. Maar hadden we al wel een zeer fijn interview met de man achter de rug -zulke intelligente, grappige en welbespraakte gesprekspartners wenst een presentator zich elke week-. Wat te denken van one-liners als "If you think you ARE what you DO, you're nuts"… Enfin. Toen speelden The Buff Medways met hun rudimentaire, elementaire oer-rock-n-roll de spijkers uit de speakers en het stof uit de oren van het publiek, lieten zij ter plekke horen dat bands als The Hives en The White Stripes in hoge mate schatplichtig zijn aan Billy C en zijn kornuiten en pasten zij zodanig de tactiek van de verschroeide aarde toe, dat de acts daarna alleen maar konden tegenvallen. Dat deden ze helaas ook een beetje. Blake Hazard was met haar vriend en producer (en artist in his own right) Jack Drag langsgekomen, maar haar charmante verschijning kon van het optreden toch niet echt een enorme opwindende gelegenheid maken. De technische apparatuur die het tweetal had meegesleept liet hen weliswaar (heel knap) klinken als een bijna echte band, maar de 2 nieuwe songs die Jack Drag speelde waren niet echt van het nivo dat we van hem gewend zijn, en Blake kan weliswaar heel mooi zingen, maar ook haar liedjes beklijfden te weinig. Ook heeft zij in haar genre wel erg zware concurrentie van de Heather Nova's en Suzanne Vega's van deze wereld. Blimey! Oftewel Eindhovenaar Martien van Bergen was voor de derde keer in Club Lek, dit keer vanwege het verschijnen van zijn derde solo-cd, Less Summer Than Some. Een hele mooie sferische, zelf thuis in elkaar geknutselde plaat, die het verdiend om door velen gehoord te worden. Helaas kwam Martien met zijn vrienden (waaronder de multi-talented Niels Duffhues) live niet echt uit de verf. Waar het aan lag, geen idee, want goed gemusiceerd werd er door allen. Misschien verbleekt gewoon alles naast Billy Childish?