Club Lek 8-11-2000 Algemeen Een meer dan goede Club Lek, met 3 eigenzinnige Nederlandse mannen en hun bands. Mark Ritsema & Trio Raskolnikov Uit Rotterdam komt beroeps-rasper Mark Ritsema, die aan het eind van de jaren 80 als zware rocker de podia onveilig maakte met Spasmodique, en later heel druk en percussief bezig was met Cobraz, een band die overigens ook al ooit bij ons speelde. Nu heeft hij een behoorlijk ingetogen Trio Raskolnikov om zich heen verzameld, waarmee hij, zoals hij in het hele leuke interview al aangaf, voorbij de pose wil gaan, en "gewoon muziek wil maken". Nu was er niets gewoontjes aan het muzikale vakmanschap van het trio, en de mooie songs van Ritsema. Bijna fluisterzacht maakten zij een behoorlijke indruk op het Club Lek publiek. Vooral de openingstrack Redemption zal mij nog lang heugen. Sterk. Minder sterk was dat Mark weg ging zonder dag te zeggen, dus doe ik dat nu maar middels het Wereldwijde Web: DAAAAAAG Mark! Niels Duffhues & Enos Niels Duffhues is een sympathieke Bosschenaar, die ooit gromde in The Gathering, daarna onderdook in Blimey!, en nu langzaam naar buiten treed met de stoner-rock-voor-gevorderden band Enos en als soloartiest. Enos' cd Tremolo liet al menig criticus ademloos achter, maar het was Niels' solowerk waardoor ik over de streep getrokken werd. Vandaar dat Niels gisteren eerst solo optrad en daarna met Enos. Het interview ging een beetje van hink-stapsprong, maar het optreden van zowel Niels als Enos liet wel een mooie deuk achter in ons geheugen. Met een mooi a capella-nummer opende Niels zijn set, die hij daarna met twee mooie zwartgallige ballades afsloot. Niet hip, wel heel goed. Na dit voortreffelijke voorgerecht kwam Enos. Dat was een zware maar zeer voedzame maaltijd, waarin met name de zang en gitaarspel van Born Stuijven (de neef van Daan Stuijven!) opviel. Duidelijk werd ook dat Enos niet zomaar Niels' bandje is, maar een hecht trio, dat van fluisterzacht tot knijterhard kon zuigen in de goede betekenis van het woord. Een vrij onontkoombare band, donker en mooi. Merry Pierce Ja en dan Merry Pierce. Oorspronkelijk was Merry Pierce een eenmansproject van Jarno Volman, ergens uit het Gelderse, maar nu de plaat Beach, Blanket, Bingo hoog in de Moordlijst staat, en mensen flink geïnteresseerd raken in Merry Pierce (gisteravond bleef het tot zeer laat zeer vol in Club Lek, en was het welkomstapplaus behoorlijk overdonderend), is er een band geformeerd rond Jarno. Dat hij er zelf nog niet helemaal gerust op was, bleek in het interview, waarin Jarno zich haastte om aan te geven dat hij niet zo laconiek is als hij soms overkomt: "Ik moet er hard aan werken". De band Spider James zorgde voor de relatief jonge groep muzikanten rond Jarno, en die band slaagde er niet helemaal in de mooie indruk die de plaat heeft gemaakt, weer op te roepen. Merry Pierce live miste de tegendraadsheid en de mooie spanning die de plaat kenmerkt. Maar een band die nog maar 4 keer live heeft gespeeld en een met een grieperige voorman is geëxcuseerd. Lekker veel spelen, en een beetje losser durven zijn en dan komt alles goed. Het is allemaal aanwezig en het komt er vast een keertje uit (schreef uw gastheer mild). Tot de volgende week met Bauer, Grand Piano en punkertjes Of No Avail.