Algemeen Een zeer (sfeer) volle, geslaagde Club Lek met literatuur, ongein en serieuze kunstmuziek door, met en van Coparck, Suimasen en Nuff Said. Coparck Mag toch wel de meest smaakvolle Amsterdamse verrassing sinds tijden heten. Dat deze 4-mans kunstbende nog geen platencontract heeft, vind ik in ieder geval een schande. Onlangs verscheen hun tweede cd-r demo The Terrain Might Be Rough, But the Journey Is Plenty Smooth, en tussen de 7 nummers daarop staan een paar juweeltjes, zoals Easy Install. Live kwam de band rond Odilo Zjiro zeer goed uit de verf. Odilo's stem won alleen maar aan kracht (een soort Colin Bluntstone met ballen) en de muzikanten om hem heen beheersten hun vak tot in de tenen. Nu nog een paar hippe hemden, gekke hoedjes en Afghaanse lange jassen aan om het studentikoze imago af te schudden en Coparck is een geduchte concurrent voor alle dwarse belgen-bands. Paradijs bij het dashboardlicht Is de vrij belachelijke titel van een boek waarin kunstenaars, muzikanten, journalisten en andere vogels die groot werden in de jaren zeventig aan de hand van grote hits uit die tijd over hun jeugd schrijven. Tussen een heleboel zwakke verhalen staan daar ook leuke bijdragen in van Tom Egbers, Dolf Jansen, Meindert Talma en Sanne Wallis de Vries. Samensteller Adriaan Jaeggi kwam te laat om tekst en uitleg te geven, vandaar dat cabaretière Sanne Wallis de Vries haar liefde voor 'When Doves Cry' van Prince mocht komen toelichten. Toen Jaegii (spreek uit "Jeggie") uiteindelijk wel op kwam duiken, werd het toch nog een geanimeerd gesprek waarin stellingen als 'in de jaren zeventig gebeurde toch ook niks?' en 'wij hebben de meligheid uitgevonden' werden gelanceerd. Suimasen Is een band uit Eindhoven die probeert de grenzen van de rock nog wat verder op te rekken en dat lukt ze op hun titelloze debuut-cd heel aardig. Het trio, waarvan Nick en Jacco hun sporen verdienden in het inmiddels ter ziele gegane 7Zuma7, vertelde in het interview dat hun naam Japans zou zijn voor 'wij zuigen niet', wij zijn er inmiddels achter dat het een liefdesbetuiging aan Yoko van John was op 'Imagine', maar goed wat dondert het, Suimasen zette een lekker partijtje geïmproviseerde zuigrock neer. Compleet met schroevendraaiers over de snaren, en dat hadden we lang niet gezien in Club Lek. Sonic Youth dood? Leve Suimasen! Nuff Said is een hecht Zeeuws/Amsterdams rocktrio dat een paar jaar geleden in kleine kring opzien baarde vanwege hun cd 'Red'. Wegens gebrek aan succes werden zij gedumpt door hun label Roadrunner, zoals zanger-gitarist Marijn eerlijk verklaarde, maar nu is Nuff Said hard aan het werk met nieuw materiaal, en staan ze in de spotlights vanwege hun waanzinnig leuke single 'Lekker Dieng', die voortkwam uit de soundtrack voor de film 'Wilde Mossels'. Ook live sprong dit nummer weer enorm in het oor, vanwege de aanstekelijke breaks en de loskomende seksuele oerkrachten. Sowieso trouwens een enorm strakke en leuke band om te aanschouwen, dat Nuff Said. Leuke jongens ook. Maarrr... zelfs met de enorme lichtshow die ze hadden meegebracht, sprong de vonk niet helemaal over. Waar legt dat nou aan? vroeg ik me af. Geen idee. Maar als het een beetje meezit, kunnen ze uitgroeien tot de Nederlandse Presidents of The USA (Presidenten van de Elf Verenigde Provinciën?)