Bij aankomst in het oude Honigcomplex is het nog even zoeken voor zij die minder bekend zijn in Nijmegen-West. Door het tunneltje onder de fabrieken, rechtsaf de rioollucht in, eerste gebouw aan de linkerkant. Binnen ademt Brebl onmiddellijk een huiskamersfeer met een krakerige vloer, oude fauteuils en gedimde lichten. Het podium staat aan de lange zijde bij de entree. Daarvoor is een vijftigtal stoelen neergezet, de rest van het publiek neemt op de trap (recht voor het podium) of in de meer gerieflijke stoelen aan de balustrade erboven plaats. En het geluid? Tijdens de Kunstnacht viel het geluid voor een oude schuur al alleszins mee, voor intiemere optredens als die van vanavond blijkt Brebl al helemaal de ideale plek. 

Muisstil. Maar echt muisstil. Zowel tijdens het halve uurtje Emil Landman als de 75 minuten Thomas Dybdahl tonen de circa 150 aanwezigen zich het ideale aandachtige publiek. Dat levert ze complimenten op van de sympathieke Noor, die zijn best doet om het obligate ''you're the best audience ever'' gemeend te laten klinken. Hulde trouwens voor het besluit om de bar tijdens de optredens dicht te laten.

In de fietsenstalling wordt aanvankelijk nog lacherig gedaan: met de stortbuien en harde windstoten is het bijzonder aangenaam dat dit concert overdekt plaatsvindt. En inderdaad, onder het dak van Brebl blijft het de hele avond droog. Maar allejezus, zet eens een kachel aan. De kapstok bij de entree wordt door een enkeling gebruikt om natte kleren en paraplu's uit te hangen, maar een overgrote meerderheid houdt vanavond wijselijk diens jas en sjaal om. Een plotselinge bliksemschicht en de zachtjes op het dak tokkelende regen zijn op hun beurt wel erg sfeerverhogend. 

Zoals gezegd zijn er nog wel wat kinderziektes. Naast de genoemde kou en de klunzige PR staan er onhandige pilaren in de zaal die het zicht beperken, en wijst de trap eigenlijk niet recht naar het podium: wie voor goed overzicht op één van de harde treden is gaan zitten, komt na slotnummer Shine moeizaam en stijfjes overeind. Stuk voor stuk geen onoverkomelijke issues voor deze mooie 'nieuwe' popzaal. Knap hoe ze van een oude schuur zo'n fraaie huiskamersetting hebben gemaakt, die aanvoelt alsof er al jaren concerten plaatsvinden. Fijn ook dat voormalig Roepaen-programmeur Chris Tangelder de zaal ontdekt heeft voor zijn vaak bijzondere programmering, met veelal artiesten die we niet regelmatig in de grote poppodia zien. Al met al een aangename kennismaking.

Het volgende optreden in de reeks Tangelder Presenteert vindt plaats op 28 oktober. Dan spelen The Howlin' Brothers, Amy Speace en Cara Luft in Brebl. Kijk voor meer informatie en het volledige programma op de website.