Flogging Molly, Pinkpop Mainstage, zaterdag 7 juni 2014
Pinkpop: Flogging Molly kwalificeert zich alsnog voor het WK
Man, wat zullen we dat dolle dronken Ierse feest missen
"Heb je zin in een feestje? Hier is Flogging Molly!" Het is
een ongewoon korte aankondiging van Giel Beelen en frontman Dave King zet de toon nog verder door bij wijze van ontbijt een blik Guinness open te trekken. Dit is een Iers folkfeestje en dat zullen we weten ook.
HET CONCERT:
DE ACT:
In de geest van Dropkick Murphys en eigenlijk vooral geïnspireerd door de Ierse 80's folkhelden van The Pogues maakt Flogging Molly 'Celtic folkpunk', een mix van punkrock en folk met Ierse inslag. De band uit Los Angeles is daar opgericht in de Molly Malone's Pub en wordt geleid door de Ierse vocalist Dave King (die eerder in UK rockband Fastway zat). Bij Ierse folkpunk mogen de bagpipes, fluit, trekzak en Bodhrán niet ontbreken en dat doen ze in de opwindende feestmix van de Californische groep dan ook niet. En mocht je op St. Patrick's Day 2015 nog niks te doen hebben, dan kun je meevaren op de drank- en muziekovergoten Flogging Molly's Salty Dog Cruise.
HET NUMMER:
Een banjosolo vormt het überherkenbare begin van klassieker Drunken Lullabies, een drinkebroeders-anthem waarmee je elke pub doet ontvlammen. Meeslepend uit meerdere kelen gebruld is het opzwepende folkpunk van de bovenste whiskeyplank. Als je dit niet kunt meezingen en -voelen ben je ernstig geremd of overleden.
HET MOMENT:
Zanger Dave King gooit na een kwartier nog maar eens een geopend blik Guinness het publiek in en ditmaal vangt iemand 'm. Gejuich, ook van King, die concludeert: "You can see that guy is not American 'cause he caught it."
OOK OPMERKELIJK:
King: "We kwamen twintig jaar geleden in Molly Malone's, een kleine pub in Los Angeles, bijeen en als je ons toen verteld had dat we op dezelfde stage als The Rolling Stones zouden spelen... un-fucking-believable! Still the greatest rockband in the world!!" Die uitspraak krijgt veel bijval. Ja, veel staat vandaag in het teken van de headliner.
HET PUBLIEK:
Met de eerste noten vliegen ook de eerste biertjes door de lucht en over uw verslaggever. Mooi, wat verfrissing konden we wel gebruiken. Op het veld ontstaan meerdere hos- en springpartijen en naast me kolkt een steeds woestere circle pit. Het is feest, de beer is los, de tap open en we doen allemaal mee als King vraagt die 60.000 handen in de lucht te steken.
HET OORDEEL:
Kings rode kop en het felle, door fluit aangezwengelde The Devil's Dancefloor kunnen niet verbloemen dat Flogging Molly ook niet de eeuwige jeugd heeft, noch de eeuwige energie bij dertig-plus graden... Niettemin herpakken ze zich met een heel sterk laatste stuk, waarin ook What's Left Of The Flag en Seven Deadly Sins met vuur gespeeld worden. Tijdens een banjo-vioolduel in Tobacco Island bewees King wild dansend al dat hij het heilige Keltische vuur nog heeft. Met de Stones in het vooruitzicht hoeft niemand zich vandaag immers oud te voelen. Wat een feestje en topsfeer bouwt dit grijzende Flogging Molly nog. En wat een gemis dat Ierland zich niet gekwalificeerd heeft voor het WK. Dit is heel wat betere voetbalmuziek dan dat oranje Kleintje Pils dweilorkest. Beelen had gelijk: hier moet je niet te veel woorden aan vuil maken en gewoon op feesten.