Eind januari stopt MOJO Concerts de samenwerking met Seatwave. Het Britse secondary ticketingbedrijf leverde de techniek van MOJO’s eigen Live Nation Ticket Trade, een site waarop bezoekers kaartjes kunnen kopen en verkopen. Volgens Marjanne Manders van MOJO verliep de samenwerking niet zoals gehoopt. “De samenwerking is veel te onduidelijk voor klanten. Tickettrade is bedoeld voor individuele gebruikers die van hun kaartje af willen, niet voor handelaren. Mensen mogen niet meer kaarten verkopen dan ze oorspronkelijk konden kopen, en kaarten die voor enorme bedragen aangeboden worden, verwijderen we. Wij zien ook liever niet kaarten die gisteren in de verkoop gegaan zijn vandaag al op Ticket Trade opduiken. Daar is de site niet voor.”

Die principes hanteert Seatwave niet. Hoewel ook op Live Nation Ticket Trade behoorlijke bedragen gevraagd worden, is het kinderspel vergeleken bij Seatwave. Voor het uitverkochte concert van John Mayer in de HMH bijvoorbeeld worden tickets op Seatwave aangeboden voor gemiddeld 219,10 euro. Het goedkoopste tweedehands kaartje is er 149 euro, de originele prijs was 40 euro. Voor de show van Mika in dezelfde zaal staan zelfs 208 te koop op Seatwave, minimaal 20 euro duurder dan de originele prijs. Seatwave toont het logo van Ticket Trade, waardoor verwarring voor de hand ligt. Live Nation Ticket Trade zal vermoedelijk eind deze maand verdwijnen. Een vervanger voor de techniek die Seatwave levert is nog niet gevonden. “Maar we hebben absoluut de intentie om er mee door te gaan”, aldus Manders.

De stap is begrijpelijk. Tijdens de Noorderslag-conferentie lanceerde MOJO Concerts een frontale aanval op de secundaire ticketmarkt. Weet Waar Je Koopt, zo luidt het devies. Poppodia en festivals sluiten zich bij de campagne aan, en ook muzikanten verbinden zich aan de campagne. Een actie die doet denken  aan de actie Don’t Stop the Music, waarmee muzikanten precies tien jaar geleden hun fans opriepen te stoppen met het kopiëren van hun muziek. De campagne van MOJO wekt irritatie bij de secundaire tickethandel. “MOJO is hypocriet”, vindt Richard Kastelein, een in Groningen woonachtige Canadees met een Nederlandse naam die banden heeft met de ticketbranch. Twee maanden geleden startte hij de site EU Ticket News, waarop hij nieuws uit de ticketwereld verzamelt, voornamelijk vanuit het perspectief van de secundaire handel. Hij schreef er een vlammend betoog tegen de nieuwe campagne. “MOJO doet nota bene zaken met een Brits bedrijf, waardoor het geld over de grens verdwijnt.”

Kastelein vindt de discussie over ‘zwarthandel’ erg eenzijdig. Volgens hem werken primaire kaartverkopers en promotors in Engeland en Amerika nauw samen met de secundaire handelaren. “Daar liggen ze vijf jaar voor op ons”, zegt hij. “Sommige organisatoren daar creëren zelfs hun eigen platforms. Zie bijvoorbeeld de Olympische Spelen in Vancouver. Voor veel mensen zijn tickethandelaren een uitkomst. Zeker mensen die in het buitenland een evenement willen bezoeken. Handel in tickets buiten de originele markt is er altijd geweest. Wij willen ons liever hard maken voor een transparante markt, door middel van branchevereniging EUSTA.” De consument kan zich volgens Kastelein beter zorgen maken over de op handen zijnde fusie tussen ticketgiganten Ticketmaster en Live Nation. “In Nederland zal dat leiden tot een monopolie, en dat is voor de consument altijd slecht.”