Ondanks dat Stichting GRAP een Amsterdams initiatief is, organiseert zij een landelijke competitie voor dance producers. Nadat uit de inschrijvingen via de site door een jury vijf finalisten waren geselecteerd, werden hun tracks op de site geplaatst. Momenteel volgt de stemronde; het publiek mag een favoriet kiezen. De publieksstem en de beoordeling van de vakjury leiden uiteindelijk tot de verkiezing van de winnaar van Vinylized 2006. Naast de vijf finalisten werd vijf halve finalisten en vijf andere 'uitverkorenen' een plaats geboden in de workshop met Kid Goesting. De School of Audio Engineering in Amsterdam was de werkplaats. Deze onderneming (SAE) biedt plaats aan studenten die verder willen in produceren en opnametechniek. In de regel hebben vooral mensen uit de 'band' wereld baat bij deze school. De beschikbare dure ProTools tafels en opnameapparatuur zijn vooral interessant als je een funky lijntje op een vijfsnarige bas wil inspelen of prat gaat op het verschil tussen een condensatormicrofoon en een dynamische microfoon; voor een gemiddelde danceproducer die met een thuisstudio uit de voeten kan, lijkt de groteske controlekamer in de SAE wat overdreven. Met name omdat deze doorregende vrijdagavond eigenlijk niet op een masterclass produceren of masteren lijkt, maar gewoon een avond trackbeoordeling door Kid Goesting. De aanwezige SAE-docent (tevens technicus / producer en muzikant) heeft handige opnametips gereed, maar zijn eigenlijk meer gericht op geluidsopname in het algemeen. "Ik hoor teveel hoog." Of: "een handige tip tegen doofheid zijn in-ear-monitors." Dat is nuttige informatie, maar niet noodzakelijk voor de spaarzame drie uur in de SAE-studio's. Wat volgt is een bespreking door Kid Goesting van de tracks die langskomen. En ook Kid Goesting beaamt: "Sommige opnames die zo van een groovebox of pc'tje komen, kunnen ook behoorlijk klinken, en hoeven niet met de duurste apparatuur worden gemixt." Volgens Goesting is het wel handig als je het een en ander van het masterproces weet: "Als je teveel met stereo-effecten werkt, gaat dat rommelen op een vinylplaat." De kritieken van Goesting op de tracks zijn voorzichtig, omdat hij ook in de jury zit. "Klinkt lekker, maar probeer er nog iets meer distortion in te gooien." De producer weet er wel raad mee: "Daar heb je plug-ins voor." Wat we horen van de aanwezige vijftien producers-in spe in de ruimte, klinkt allemaal behoorlijk en gebalanceerd. De één heeft zich meer door Tiefschwarz laten inspireren (D-Frax), de ander doet het nog minimaler (Von Schmir) en weer een ander leunt meer op poppy elektro (Ivy-Me). Het zijn zeker geen beginnelingen, maar toch hoor je een terughoudendheid in hun muziek. Met name van de vijf finalisten verwacht je iets meer dan een track die degelijk maar weinig spannend klinkt. De broers Ivo en Maarten Meijer van Page One maken luchtige zomerse funkhouse, maar misschien wel té luchtig. Je hoort weinig verrassingen in hun productie. DNC Groove (Daniel Gaboni, oorspronkelijk van Sardinië) lijkt te weinig aan de knoppen te hebben gedraaid; de samplezang en zoemende bliepjes en synths lijken zo weggeplukt uit een beschikbare geluidsbank, er is niet veel gedurfd. En dat is jammer. Bijna alle finalisten lijken met ableton en andere aanverwante software te werken, maar laten op een uitzondering na (Moos, Ivy-Me) vaak de hardware (drummodules, synthesizers) liggen. De vijftien deelnemers aan de workshop hebben op het eerste gehoor aardige ideeën, maar het blijft gebaseerd op iets wat we kennen. Niemand goochelt met bizarre geluidseffecten of verrassende schema's. Van de winnende track - die bekendgemaakt zal worden in het 3FM programma Ministry of Beats - worden vijfhonderd 12 inches geperst. De winnaar kan daarvoor bij SAE zijn track afmixen en masteren. De plaat wordt uitgebracht op een van de labels van Armada Music.