#zc14 De Zwarte Cross voor beginners

Bier, boeren en modder? Probeer het zelf eens!

Tekst: Anne Berentsen | Foto's: Bernard Bodt, John Boerdam, Harold Broedelet, Rob Rutgers ,

Tja, Zwarte Cross-maagden gaan over het algemeen vol vooroordelen hun eerste keer in. Of nog erger: ze gaan helemaal niet. Sta jij na het lezen van dit stuk nog steeds met beide benen op de grond? Dan is het misschien volgend jaar misschien tijd voor een ontmaagding vol bier, tieten, muziek, gekdoenerij, dieseldampen en een sfeer die je op geen enkel ander festival tegenkomt.

Beschaafdheid en cultuurshock

De Zwarte Cross is een beschaving op zich. Met (over het algemeen) sfeerbeheer in plaats van kleerkasten die je om de meest idiote redenen de deur uit werken en fatsoensregels waar de rest van Nederland nog wat van kan leren. Net als in real life heeft men op de Zwarte Cross te maken met een set ongeschreven regels. Al valt makkelijk voor te stellen dat dit op het festival net iets soepeler gaat.

Het festival waar alleen het bord ‘toiletten’ al voldoende is om als toilet te dienen. Of de bar. Waar de één zijn blaas leegt en tegelijkertijd een gesprekje voert met de persoon die wacht op tien bier. En incasseren kun je leren: zo stond de jongen met een wel zo ernstige hoofdwond dat het bloed door het verband heen lekt gezellig te proosten met de veroorzaker en bedankte de geschokte Randstedeling haar huwelijksaanzoek van een boer op klompen met een stevige knuffel.

Kleurrijke figuren

Met ‘Nichtenvoorde’ als bijnaam, viel er op de Cross wel een verkleedfeestje te verwachten. Je hebt natuurlijk altijd figuren die hun uiterste best doen om als kermisattractie rond te lopen, kijk maar het Borat-badpak of het Lowlands-konijn. Naast dat soort figuren zijn er ook nog mensen die zich op de Zwarte Cross wel zo thuis voelen, dat ze helemaal zichzelf durven zijn. In welke vorm dan ook. Zo spotte Taggi Eenstroom een opvallende 65-plusser in the Bayou. “Dit kleurrijke figuur liep in een neonpanty met daaronder alleen een string. Precies achter bij de bilspleet zat een gat. Mensen in de omgeving kwamen niet meer bij!” Vanwege het thema Roze Cross bestaat er nog enige twijfel over het ontstaan van het gat!

Ook bij Tamikrest duikt er een opvallend figuur op. Men kent hem als Roger, de crazy festivaldude. Zijn gekke verschijning en zijn honderden festivalbandjes bezorgen hem maar liefst 26.000 fans op Facebook. Voor Aukje Verstegen haar eerste ervaring met de kerel. “Hij nam de show geheel over!”, doelend op het feit dat hij op de trappen voor het podium druk mee soleerde op zijn opblaasgitaar. Het publiek kent hem ondertussen van alle andere optredens, maar de traditioneel geklede Malinese Toearegband nog niet. De twee zangeressen vermaken zich duidelijk: onder hun hoofddoeken verschijnt een brede lach.

Laat uw kinders los

Bij een ruig festival als de Zwarte Cross voelt elke ouder de dringende behoefte om de kleintjes goed te beschermen tegen alle indrukken die nog niet voor de kinderoogjes bestemd zijn. Optie één: achter slot en grendel in het Blagenparadijs, waar op professionele babysitters na niemand langer is dan 1,40 meter. Hier worden ze vakkundig opgepept en uitgeput met onder andere muziek van Jovink en Warboel, heel veel schmink, suiker en ander vermaak.

Daarnaast werd Tante Rikies eigen kinderboek voor het eerst op de jonge Zwarte Crossers getest. Door Mark Tuitert. Bernard Bodt was erbij: “Een ontzettend leuk initiatief, zo’n Achterhoeks voorleesboek. Maar Mark Tuitert is een Tukker, dus het was meer Achtertuks. Hoe dan ook, de blagen luisterden ademloos en hingen echt aan zijn lippen.”

Ook buiten de hoge muren van het Blagenparadijs vermaken de kinderen zich prima. Terwijl de ene kleuter vrolijk meedanst op Plage van Crystal Fighters, ontvangt de ander onder luid gejuich een wave van vijftien man na een enthousiaste vrije trap met een leeg waterflesje. Uitgeput? John Boerdam zag met eigen ogen dat een middagdutje in de buggy ook mogelijk is op grofweg dertig meter van het snoeiharde Airbourne.

Size doesn't matter

Maar kan soms verdomd handig zijn. De jongeman die al naakt het podium op klom bij Red Fang had misschien iets beter ritme kunnen houden als zijn klokkenspel in staat was om een langere zwaai te maken. ‘EN ZE VROEG AN MIEN, LAAT JE PIEMELTJE ‘NS ZIEN!’ Dat was minder het geval bij het optreden van Jovink en de Voederbietels in buurtcafé Harder. Met slechts plek voor maximaal zestig man is het een eliteconcert van drie kwartier. Ondanks het drukke schema van de band met een niet op één hand te tellen aantal optredens en oh, de organisatie van het hele festival, speelden ze maar liefst anderhalf uur. “Het was gewoon een mooi feestje!”, zegt Hendrik Jan Lovink met een opvallend brede lach op zijn gezicht.

Peter Pan Speedrock hoort ondertussen bij het interieur van de Zwarte Cross, met als hoogtepunt hun optreden in de Megatent tijdens een vorige editie. Op de splinterige planken ontstond een grote moshpit. Dit jaar moesten ze het met the Roadhouse doen: een kleine houten schuur met levensgevaarlijke ijzeren palen. Beschaafd moshen is het nieuwe ding, dat bleek na een wild feestje van een uur waar alle speedrockers met onbeschadigde ledematen uit kwamen.

traumahelikopter wist in deze zelfde schuur er maximaal feest van te maken met minimaal publiek. Harold Broedelet bekeek het van boven: “Mark Lada mosht en surft graag mee met zijn publiek. Vorig jaar was op Lowlands zijn microfoonsnoer nog te kort voor een lange joyride. Daarom laat hij zich deze keer maar zonder mic dragen. Door slechts een paar fans wordt hij letterlijk op handen gedragen. Na een sightseeingtour over het terrein komt hij via de zij-ingang terug."

De enorme Megatent of het kleine podium op de Theaterweide? Een feestje bouwen kan overal!

Ouwehoeren

Bij aankomst op station Lievelde (“station Lichtenvoorde-Groenlo, hier kunt u overstappen op de bussen naar Lichtenvoorde en Groenlo”) loop je meteen tegen boergondische streekproducten aan: de Grolsch-kraam van het lokale hotel. Met een klein team zorgt het hotel voor bier en friet voor de Crossers van ver. Werkdagen van minimaal twaalf uur, maar de sfeer maakt het dubbel en dwars goed: “Zaterdagavond kwamen er twee mannen aan de bar die nog even een biertje wilden drinken voordat ze de trein terug naar Friesland pakten. In twee uur tijd hebben ze ongeveer honderd biertjes besteld, wat uitgedeeld en er op het stationsplein een feestje van gebouwd. Rond een uur of tien vroeg ik of ze nog wel thuis konden komen, maar dat maakte ze niet gek veel meer uit!”

Zodra een willekeurige bezoeker zomaar een notitieblok uit zijn of haar tas tovert en zich ontpopt als 3voor12’er, kijkt men wel even wat vreemd. Die paar vreemde blikken zijn het punt niet, maar onze Rik de Winter werd er behoorlijk mee te kijk gezet. “Bij Giant Tiger Hooch werd behoorlijk veel en gezellig geouwehoerd tussen de liedjes door. Op een gegeven moment komt de vraag van zanger Jeroen Ligter of er ook nog mensen van 3voor12 bij zijn. Ik steek voorzichtig mijn hand op. ‘Wel een leuk stukje schrijven hé’. Ik knik, en houdt met schrijfblok de lucht in. ‘Kom eens even laten zien wat je al hebt’. Vertwijfeld gebaar ik of hij bedoelt dat ik de veranda van de Bayou op moet komen. ‘Lees een even voor wat je al hebt staan’. Ik klim het podium op en ga voor de microfoon staan. ‘Tot nu toe heb ik opgeschreven dat het echte Amsterdamse ouwehoeren zijn, en verder nog niks’. De mondharmonicaspeler geeft me een biertje, en ik mag weer gaan.”