De band Jane Doe opent de avond om ongeveer elf uur. De meiden, voor het grootste deel afkomstig uit Midden-Limburg, spelen populaire rockcovers. Van Zombie van The Cranberries tot Are You Gonna Be My Girl van Jet. Op een avond als deze is dat soort muziek zeer gewenst. De zaal slikt het dan ook als zoete koek. Bovendien is het niet erg vervelend om naar de dames te kijken. Dat het allemaal niet bepaald hoogstaand is, maakt vanavond niet zoveel uit. Het hoge karaoke-gehalte wordt zeker gewaardeerd. Maar men vergeet dat de nadruk voor de band juist ligt op de onbekendere nummers tussendoor.

Een echte show maken de rockchicks er niet van. Ze kijken voornamelijk naar hun instrumenten. Drumster Renee is de enige hyperactieve op het podium. Al met al zet Jane Doe een aardige set neer, met als hoogtepunt het mooie Fast Car van Tracy Chapman. Na drie kwartier is het optreden van de meiden uit Helden en omstreken ten einde. De dames mogen er tevreden over zijn. Ze deden het beter dan ooit, ondanks het slechte geluid en de verdeling op twee podia.

De headliner van vanavond is de dialect punkband Bagger United. Als er een band is die podiumervaring heeft is deze het wel! De jongens toeren al jaren door het zuiden des lands en hebben een goede live-reputatie opgebouwd. Er zijn veel Limburgse vrienden en bekenden aanwezig. Zij weten dat hen een feestje te wachten staat. De eerste klanken van het driestemmige Midden In De Winternacht zijn te horen. De Iers klinkende mandoline past perfect bij deze avond. De band wisselt Engels- en Limburgstalige nummers af. De heren stralen gezamenlijk een mooi zelfvertrouwen uit. Ze weten waar ze mee bezig zijn, en brengen het publiek steeds meer in vervoering. Insiders kunnen de Limburgse nummers moeiteloos meezingen. Houwe is een nummer dat gaat over een vechtpartij in een kroeg vanwege een potje toepen. De tweede betekenis van de titel is –niet geheel toevalligerwijs– te vinden in het feit dat de drummer Marcel Houwen heet.

Het mooie liedje The best of luck to you wordt opgedragen aan Paul Joosten. Deze wasbordspeler verliet de band een paar jaar geleden voor een avontuur in Canada. Ook de cover van Drunken Lullabies van de Amerikaans/Ierse band Flogging Molly mag op deze avond niet ontbreken. Als je net bier hebt gehaald voor drie man, heb je tijdens dit nummer een probleem. Er wordt volop gedanst, tot genoegen van de bandleden.

De opvallendste persoon op het podium is allrounder Roy Grutters. Hij bespeelt de mandoline, de accordeon en de koebel. De ex-accordeonist van Neet Oet Lottum bouwt zijn eigen feestje en heeft zich ontwikkeld tot de spil van Bagger United. Na het laatste nummer wordt er door verschillende mensen “pils” geroepen. Dit zou de toegift moeten zijn. De band neemt hier geen genoegen mee. Ze wilden “we want more”, “zugabe” of “weej wille mier” horen. En na een dik uur spelen heeft het zestal, waarvan er drie in Nijmegen wonen, er genoeg van. Ze hebben zin in bier, en dat neemt niemand de sympathieke limbo’s kwalijk.