Passion DEEZ: ‘Ik blijf overal draaien en stop pas als ik erbij neerval’ Passion DEEZ: ‘Ik blijf overal draaien en stop pas als ik erbij neerval’

‘Nu kunnen ze niet meer om me heen’, wist Passion DEEZ (29) al op het moment dat hij uit de booth stapte na zijn Boiler Room-debuut in Amsterdam. Het was überhaupt pas zijn derde (!) festivalgig ooit, hij draaide er als opener, wist totaal niet waar hij aan toe was, en zag tijdens zijn set de zaal volstromen. En… om de één of andere reden ging die set vervolgens keihard, maar dan ook echt keihard. ‘Ik kreeg dagelijks updates, van vrienden uit Nederland, uit Engeland: “Yo, je set heeft 100.000 views!” “200.000 views!” “300.000! Mijn Instagram notificaties bliezen op, het weirdst waren de DM’s uit allerlei hoeken van de wereld: “Wanneer ben je in Miami?” “Kom je naar Estland?” What the fuck, ik zie mezelf als één van de kleinste dj’s in Amsterdam, dit is cool as hell.'

Sindsdien ziet Passion Deez (Passion is ook zijn voornaam) zijn agenda steeds voller stromen en de gigs steeds serieuzer. De afgelopen zomer kreeg-ie al bescheiden spots bij DGTL, Wildeburg, Zeezout, Dekmantel en Selectors en zou daarin volgend jaar een volgende stap kunnen zetten, er staan wat buitenlandse gigs met potlood in de agenda (waaronder een tour naar India), maar waar veel dj’s op een bepaald punt in hun carrière zuinig worden op zichzelf en een bepaalde exclusiviteit willen uitstralen, draait hij vrijwel iedere maand tien keer een Amsterdamse club aan gort, van piepkleine venues als Nachbar tot De School. En hij laat geen kans onbenut om te draaien bij community radiostations, in binnen- én buitenland.

De sound waarmee hij begint te vliegen? Het volledige spectrum van UK bass, van 2-step en garage tot instrumentale grime en jungle, maar dan wel doorspekt met gigantische contrasten en herkenbare momenten zoals, zeg, een Bicep-meets-Nelly Furtado-edit of een DJ Zinc bootleg van Missy Elliot. Het is muziek waarmee hij is opgegroeid in Zuid-Londen en die hij voelt tot in zijn poriën. Een sound die de afgelopen jaren ook in Nederland weer een nieuwe opleving geniet, zoals Passion zag gebeuren vanaf het moment dat-ie naar Nederland verhuisde, maar eigenlijk had-ie het idee er niet tussen te komen, tot nu dus.

(tekst gaat verder na de video)

En hij is een spraakwaterval en innemende praatjesmaker, die non-stop sterke verhalen opsteekt, over die ene keer dat-ie zichzelf naar binnen lulde bij Dekmantel door binnen een uur honderd liter aan cocktails te verkopen, bijvoorbeeld. Zo doet hij ook zijn levensverhaal in geuren en kleuren uit te doeken. Dus vertelt hij dat hij werd geboren in Zimbabwe, en als zesjarige met zijn broertje en moeder verhuisde naar Engeland, omdat zijn moeder daar ging studeren. ‘Ze was lerares in Zimbabwe,’ begint hij zijn verhaal plechtig. ‘Vrij goed geschoold, en daar dreigde net de financiële crisis en hyperinflatie met het briefje van tien biljoen. Ze wilde een beter leven voor ons, maar ze had géén idee hoe erg het vier jaar later zou worden, in 2004, toen alle oogsten mislukten en er amper eten in de supermarkten lag.'

Eenmaal in Engeland kwamen ze terecht in Zuidwest-Londen. ‘Het dorp waar mijn moeder was opgegroeid was bezocht door de katholieke kerk, daardoor was er scholing in haar gemeenschap. Nadat we onze familie in Zimbabwe hadden achtergelaten, nam ze ons mee naar de kerk. Zondagsschool, zondagsdiensten, en toen mijn moeder twee banen tegelijkertijd had om de rekeningen te betalen en niet zoveel thuis was, hing ik rond met mijn vrienden uit de kerk.' Nee, hij is niet religieus, maar die kerkgemeenschap maakte een gigantische impact. 'De UK is heel xenofoob, vreemdelingen worden niet zomaar toegestaan. Als je als persoon van kleur naar het vaste land van Europa, laat staan de UK, verhuist, kijken mensen je aan alsof je hun baan komt stelen. De kerk was de eerste plek waar ik me onderdeel voelde van een familie.’

Veel geld was er niet toen hij opgroeide. ‘Ik weet nog goed dat ik heel graag een Playstation wilde, niets liever dan dat. Maar we waren blut, we waren verse Afrikanen, weet je wel? Dus gaf mijn moeder me een radio, en daar begon mijn obsessie. Als negenjarige kon ik je op ieder uur van de dag vertellen welke radiohost bezig was op BBC Radio 1, Op Kiss FM, One Extra. En toen ontdekte ik piratenradiostations: in een bepaalde hoek van mijn kamer had ik een hele sterke Rinse FM-connectie.’ Zo ontdekte hij als twaalfjarige vroegde dubstep-helden als Youngsta, Skream en Mary Anne Hobbes, naast alternatieve hiphop en punkplaten van zijn vader, en begon in Virtual DJ ook Mix CD’s na te bouwen om te oefenen met draaien. ‘Fabric Life 37 bijvoorbeld, die heb ik grijsgedraaid, wel tienduizend keer.’ Hij begon ook als piepjonge dj met zijn beste vriend te draaien op alcohol- en drugsvrije tienerfeesten en later, toen-ie dubstepmoe was en zijn zinnen wilde verleggen naar andere muziek, draaide hij non-stop bij Londense radiostations om draaiuren te te maken. De grote droom? ‘De nieuwe Annie Mac worden’ (en nog steeds, eigenlijk).

(tekst gaat verder na de video)

Vervolgens lummelde hij een paar jaar aan: hij studeerde op een blauwe maandag literatuur omdat Annie Mac dat ook deed, begon te fotograferen, kwam via een vriendinnetje rond 2017 Amsterdam terecht voor een kunstresidentie en toen het uit ging besloot hij hier te blijven. En hij stortte zich hier in het nachtleven en heeft ondertussen ook een heleboel goodwill in de scene opgewekt, juist door op allerlei plekken achter de schermen zichtbaar te zijn. Ofwel bij RadioRadio als pizzabakker, ofwel als chef bij Carlos Valdes’ queerbar Pamela, ofwel als socialsman bij Patta, waar hij artiesten interviewt en jong talent op het schild hijst op het Patta-blog.

En, hoewel hij het wel probeerde, lukte het voor covid niet om als dj voet tussen de deur te krijgen in Nederland. ‘Ik heb ieder online radiostation in Nederland gemaild of ik kon komen draaien, en niemand reageerde. En toen gebeurde Black Lives Matter.’ Tja, en toen kreeg-ie opeens antwoord van allerlei radiostation-coördinatoren, of hij langs wilde komen, en dat klinkt eigenlijk… best pijnlijk? 'Je kunt er op twee manieren naar kijken. Je kunt zeggen: “Nee, ik ga deze kansen niet aangrijpen, want mensen mogen geen token van me maken.” Of je kunt er wél voor gaan. Ik deed onderzoek naar elk persoon dat me had benaderd.’ Juist daardoor werd hij na covid ook steeds meer geboekt in kleine clubs. ‘Ik ben heel transaparant: zonder Black Lives Matter had ik nooit toegang gekregen tot al die plekken, want ze worden allemaal gerund door cis witte dudes.’

Na die Boiler Room begint het nu echt vaart te maken en krijgt-ie internationale boekingen, maar anno 2023 is het als zwarte man in je eentje op vliegvelden nog steeds ingewikkeld. Omdat je er sneller tussenuit wordt gepikt en makkelijker een vlucht mist omdat je een langere controle moet doorgaan. ‘Ik wil niet in mijn eentje reizen, dus als ik word uitgenodigd om ergens te draaien, wil ik daarheen met een team: het is gemakkelijker als er andere mensen bij zijn. Mensen die wit zijn, of voor wit kunnen doorgaan.’ Maar goed, dat kost natuurlijk ook weer wat, en de fees moeten dat wel toestaan.

Op Amsterdam Dance Event host hij zijn eigen evenement in Sexyland World. De toegangsprijs: 3 euro. En dat terwijl de prijzen in het nachtleven almaar stijgen, en je in de hoofdstad voor de kleinste clubs vaak al gauw 25 tot 30 euro betaalt voor een feestje. ‘Ik VERLIES geld op dat feest, weet je wel? Met die drie euro wordt het personeel betaald, de dj’s betaal ik uit eigen zak, en verder verdient niemand geld aan dat evenement, we doen het voor de community. Ik weet nog dat ik zelf negentien en blut was, twee joints had, een halve fles AH-wijn dronk en een goede tijd had, ik wil dat dáár een plek voor is. Daarom zul je me het ene weekend in Parallel zien, én De School, en sta ik daarna in de vrij toegankelijke kelder van Pamela, twee dagen later. Ik wil mezelf toegankelijk houden, daarmee stop ik pas als ik erbij neerval.'

Passion DEEZ & Friends is woensdagavond 18 oktober in Sexyland World, als onderdeel van Amsterdam Dance Event.