Het afgelopen jaar is voor ons behoorlijk ingrijpend geweest. Ineens waren we op radio en TV en kwamen van alle kanten aanbiedingen om overal te spelen. Meer dan 50 festivals deden we afgelopen zomer en daarop volgde een enorme Europese tour. Toch is het meest ingrijpend voor ons geweest dat onze drummer Sietse ons verliet terwijl we middenin het proces zaten om de band uit te breiden met een bassist en extra gitarist.
Toen we de tour begonnen in Schotland deed Lauren, een tijdelijke maar geweldige invaller voor Sietse, nog mee. Daarna hebben we drie weken lang met z’n tweetjes getourd, net als vroeger. Nu we aankomen op het moment waar mijn vorige blog ophoudt is het tijd om de geheel nieuwe band te introduceren. We hebben een topdrummer en topbassist gevonden en daarnaast iemand die alle mogelijke instrumenten kan bespelen die we nodig hebben. En ook nog eens een aardig nootje kan zingen.
Uit Friesland komt onze nieuwe drummer, Jesse Bosman. Op tour is hij omgedoopt tot ToSman. Als hij begint met spelen is het moeilijk om stil te blijven staan. Een kwaliteit waar we zeker naar op zoek waren. Na een flink aantal dagen met ons in de tourbus gezeten te hebben, blijkt hij gelukkig bereid zijn Friese roots flink te verloochenen. Zijn Groningse accent doet het al erg goed bij ondergetekende.
Waar we ook kwamen, niemand kon geloven dat Jesse nog maar een week met ons meespeelde. Zelfs de Finse hitrapper Paleface, die in Helsinki het podium op kwam om een partijtje mee te freestylen, liet hem liever niet weer terug naar Nederland gaan. “You got some dope grooves going on, man,” waren zijn woorden, terwijl hij een plaatselijke ‘delicatesse’ draaide bij wijze van dank.
EU-tourverslag Town of Saints (3, slot): got the band back together
12van3voor12-folkies op gigatour door 12 landen
Van kastelen in Oostenrijk tot vijf gangen ganzengerechten in het beste restaurant van Pécs, van een twintig uur durende autorit van Hongarije naar Letland tot een rockclinic in Finland. 12van3voor12-folkies Town of Saints deden de afgelopen maanden een enorme tour door maar liefst 12 (!) landen, en geven een inkijkje in het leven van een hardwerkende band on the road die net zoveel investeert als verdient. Lees hier het derde en laatste deel van hun tourdagboek.
Meer Fins wordt in de band gepompt door onze nieuwe bassist Jukka Kiviniemi. Tien jaar geleden, voor hij naar Nederland verhuisde, speelde hij samen met allerlei Finse grootheden, waaronder bovenstaande Paleface. In Helsinki wordt Jukka nog steeds op handen gedragen en dat is mooi om te zien. Het is dan ook lang geleden dat hij in Finland getourd heeft en voor hem is het duidelijk genieten geblazen. Zelfs als ligt er een dikke laag sneeuw en komen we met onze zomerbanden nauwelijks de hellinkjes op. Jukka geniet van Finland en wij van hem.
In iedere plaats waar we ook maar iets tegenkwamen wat leek op een sauna (zwembad, stoombad, houten hutje), werd het programma stilgelegd om de onverzadigbare saunabehoeften van deze Oerfin te bevredigen. In eigenlijk alle gevallen deed ik maar al te graag mee, bij een gebrek aan ligbaden. Zo waren daar het badhuis in Boedapest, de medicinale baden in Pärnu, het net iets te kleine saunaatje op de hostelboot in Turku en natuurlijk de fantastische backstage met bubbelbad, gevulde koelkast en sauna in Orimattila.
Sinds afgelopen zomer doet ook Arwin van der Ploeg al mee, als multi-instrumentalist. Hij speelt gitaar, piano, synthesizer, mandoline, neusfluit en pijporgel en zingt daarnaast als een engel die vroeger in een ton met honing is gevallen. Notitie hier: favoriete drank, naast wodka, is gemberthee met honing en favoriet ontbijt is pap met honing. Arwin begon de tour dan ook met een krat vol gember, honing en havermout. Een goede voorbereiding is het halve werk.
Onder Arwins trofeeën bevinden zich een schone Hongaarse (hoewel deze niet meer helemaal in staat was de situatie nuchter in te schatten) en een wellicht nog schonere Letse. Toch was, naast natuurlijk de muzikale toevoeging, zijn grootste contributie aan de tour dat we bij een geweldige vriendin van hem in Tartu, Estland, mochten verblijven voor drie dagen. Als je middenin de tour drie dagen in hetzelfde huis bent, waar je ook nog eens heel goed verzorgd wordt (zuurkoolstampot met bloedworst en cranberrysaus...), dan is dat de grootste zegening die je je kunt voorstellen!
De vreemde eend in de bijt, aangezien hij geen muzikant is, is onze tourmanager Berend (Bèènt) Versteeg (Vstèèg). Een tourmanager houdt de boel bij elkaar, zorgt dat iedereen overal op tijd is en heeft overal het overzicht over. En omdat het Berends eerste keer als tourmanager was, zullen we hem hier flink wat credit voor geven. Vooral het feit dat hij heel veel prostituees en coke voor ons geregeld heeft, was een enorme aanvulling.
Juist omdat wij met z’n allen zoveel moesten leren over het samen touren met zes man, is hij een enorm waardevolle aanvulling geweest op het geheel. Hij zorgde ervoor dat iedereen zich vooral kon concentreren op het drinken van de benodigde drankjes, het versieren van de juiste vrouwen, oh ja en de muziek.
Niet dat Heta en ik zelf nu altijd de heiligen uit onze bandnaam waren. Na drie week lekker met z’n tweetjes getourd te hebben en al redelijk uitgeput te zijn van de eerste anderhalve maand, was het voor ons flink aanpassen om ineens een groep jonge honden mee op tour te krijgen. Drie ervan hadden nog nooit getourd en dus enorm zin in het avontuur. De ander wil het juist rustig aan doen en heeft behoorlijk zijn eigen wensen. Met iedereen moet rekening gehouden worden, iedereen heeft zijn mening paraat. Dus vooral in het begin waren we niet de meest blije en optimistische diertjes van het stel, maar dat veranderde langzaam naar mate de tour vorderde.
Met al deze mensen hebben we heel wat geweldige, belachelijke en enerverende dingen meegemaakt tijdens dit gedeelte. Spelen in een 12e eeuws kasteel in Oostenrijk - waar we als een soort hofcomponist mochten aantreden - gratis vijf gangen louter ganzengerechten in het beste restaurant van van Pécs, Hongarije (en dat terwijl we eigenlijk helemaal geen eten zouden krijgen), vijf landen op één dag in een autorit van twintig uur van Hongarije naar Letland, spelen in een prachtige oude venue in Liëpaja, Letland, terwijl de mensen dronken van hun barkrukken vallen, door de vers gevallen eerste sneeuw van het jaar door Finland rijden.
Eén dag steeg voor mij, qua ervaring, wel boven alle andere uit. In Turku, Finland, hebben we op de lokale rockacademie een clinic gegeven voor een stel broekies van 14-18 jaar die allemaal net hun gitaren hadden opgepakt om in allerlei verschillende bands te spelen. Eerst speelden we vier nummers en daarna gingen we met ze in gesprek over muziek maken, touren, de muziekbusiness en hun en onze motivatie.
Bij heel veel van die jongens en meisjes zag ik dezelfde honger die ik had toen ik die leeftijd had. Het enige wat ik écht wilde was gewoon in een band zitten, een beetje de wereld doorreizen en overal m’n eigen muziek spelen. Het is zo tof om te zien dat overal in Europa jonge mensen zijn die dit ook willen doen en nog toffer om ze dan te inspireren ermee door te gaan. Dat je als een of andere gast uit Groningen gewoon in Finland staat te vertellen over je ervaringen en motivatie als muzikant.
Er zijn nog 7 van die rockacademies in Finland en we hebben besloten volgend jaar bij allemaal langs te gaan. Onze avonturen zijn dus nog niet over, maar onze tour al wel bijna. En daar zijn we ook wel klaar voor. Even thuis zitten. Even je eigen eten klaarmaken. In je eigen bed slapen. In je eigen douche douchen. Gronings praten. Waist ja wel.
Nu nog drie optredens in eigen land, waaronder hometown Groningen: morgen heel hard de Vera kapotspelen! Dan duiken we eerst het bed in en vervolgens de oefenruimte. Om er volgend jaar met een nieuw album uit te klimmen. Tot dan!
Town of Saints speelt in Nederland deze maand nog drie shows:
27-11 Vera - Groningen
28-11 Supermarkt - Den Haag
29-11 Burgerweeshuis - Deventer