Het plugje van van de KLM headphones doet het niet. Een droomvlucht voor audiofielen zal het niet worden, laat staan voor een band, maar dat zijn details. De laatste maanden zijn te omschrijven als een chaotische ADHD monsterfilm van Hollywood-allure. Dit is een sleutelscene, waarin de vier hoofdfiguranten gedwongen worden om ruim zeven uur op dezelfde plek te zitten met te weinig beenruimte, met alle dank aan de KLM. Aan de voorbereiding zal het niet liggen. De charmante stewardess heeft al snel door dat na mijn anti-jetlag slaapje koffie het devies is. We vliegen over the White Cliffs of Dover - waar we vorig jaar nog waren -, over The Big Pond naar het niemandsland dat we kennen als oost-Canada. New York zal ons een appartement in Brooklyn geven waar we een boel uitgestelde voorbereidingen nog moeten treffen.
De States binnenkomen is zoals verwacht een gedoe. Verkeerde formulieren en naargeestige communicatie tussen de charmante stewardess en de US Customs uitsmijters, dat werk. Als alles gelukt is en de man ons meldt "See you at Letterman!" is het koffers pakken en op weg naar de autoverhuur. Natuurlijk staat iedereen snel in de JFK Airport AirTrain, behalve ikzelf. De deuren sluiten pal voor mijn neus. Ik besluit dan maar die sigaret te roken en op eigen houtje naar Hertz te gaan. Uiteindelijk ben ik er eerder dan de rest.
We praten niet. Er is namelijk WiFi aanwezig in ons appartement. Vrouwen en zakenpartners dienen geruststellend bericht te worden. Wij gaan de avond in met "one beer too much", als wapen tegen de mythische jetlag. In de Barcade staan Punch Out!, Arkanoid, Centipede, Asteroids, Ghost 'n Goblins en andere kasten met filmische namen die we niet gebruiken maar enkel als omgeving diende voor de Brooklyn Pilsener die we dronken. Morgen zullen we zwerven door de straten van New York. We zullen shoppen op Broadway als een stel oude wijven. We zullen dronken worden bij de late show van Foxygen in Piano's, om de jetlag definitief te verdrinken en uitgeslapen en ritmisch te verschijnen bij de eerste show in Connecticut. Hier begint het.
Jacco Gardner in de VS: tourdagboek 1
De aanloop naar SXSW, in strijd met de jetlag, de eerste shows
Jacco en zijn Gardners zijn een week geleden vertrokken naar de Verenigde Staten. Hoofddoel: SXSW, komende week in Austin, Texas. Nu gaan meer Nederlanders daar hun geluk zoeken, maar Gardner's debuutalbum Cabinet Of Curiosities werd overladen met blogliefde, en dat scheelt. De agenda staat vol met gigs op de juiste feestjes. Drummer Jos van Tol (veel geroemd om zijn Ringo Starr-achtige looks) schrijft zijn ervaringen op, gitarist Keez Groenteman voorziet ze van beelden.
Dag 1 en 2
Dag 3
De geur van zweetvoeten laat ons bier doodslaan in de bar net om de hoek van het appartement, allemaal nog wennend aan het nieuwe ritme van de dag. "One hour a day", nietwaar? We kwamen net uit de L-Train vanuit Manhattan. In een alles behalve toeristisch tempo lopen we voorbij Lower East Side naar het Empire State over Times Square naar Central Park. Als je dan toch gaat, ga dan in de avond.
Voor we de Williamsburg Bridge over joggen en vervolgens dronken raken op een middaguur in The Great Jones Bar, bezoeken we een voor de freaks epische winkel voor muziekinstrumenten. Jasper bespringt direct een Jupiter-8, Jacco bemint de vioolbas en Keez doet 't op een klassiek Slingerland bassdrumpedaal. Ik vermaak mij meer met de discografie van -toepasselijk - de Bad Brains die opstaat. Toen nog energie voor 100 na het ontbijt dat we hadden in een klassieke diner, zoals in die ene film. Geen haar op ons hoofd die dacht aan de dag van morgen.
Dag 4
De Chrysler minivan zit al vol met gear als we aankomen bij Panache Bookings om de merchandise op te halen. Nu zit ik hier achterin ingebouwd tussen platen, cd's, t-shirts en tassen op weg naar Middletown, Connecticut voor een "collegeshow". Amerikaans zoals je wilt door de arme straten van Brooklyn met een ontbijt van Coca Cola en large Pringles Cheddar Cheese flavored. - New York zie je pas als je er uit rijdt. Eindelijk de skyline, die toen we aankwamen nog onder een dik pak wolken lag.
Middletown, Connecticut. De niet zo geestige vertaling naar het Nederlands wordt al snel gemaakt en weer vergeten. We spelen onze eerste show deze tour op Wesleyan University. Zo'n grote campus. Enthousiaste studenten in een ruimte die niet naar rook en oud bier stinkt maar meer weg heeft van een pizzabakkerij na een dag werk. Onze gastheer stelt ons op de hoogte welke groepen er aan welke drugs zaten en dat onze kamer daar naast zou zijn. Er zijn twee bands voor ons, die beiden bestaan uit studenten van de campus. De show verloopt volgens plan, maar nog enigszins onwennig na een paar dagen vrij. Dansende mensen, dat wel. En blijkbaar werken Jacco's klanken op het romantische vlak. Making-out music. Nog even een paar blikjes slecht bier en dan op tijd naar bed om morgen terug naar NYC te gaan.
Dag 5
Wakker worden op campus, nog voor de scholieren uit naar het volgende college. We zijn op New York University. WNYU radio om precies te zijn. Onze hulp-technicus van het college zelf is nog redelijk high van de dag tevoren, dus snel zal het niet gaan. Na een uur of twee vertraging nemen wij snel 5 nummers op om later te laten uitzenden. Dan aanvaarden we de weg terug naar "thuishaven" Brooklyn om te spelen voor Death By Audio. Vlak daarvoor nog bij onze vrienden van woensdag van Main Drag om noodzakelijk en kwijtgeraakte gear te scoren voor het drumstel. Snel een drankje en dan opbouwen.
Op het toilet staat in graffiti "N.Y. shittycore. Sorry!". Niets is minder waar. Tussen de gasten staan onze vriendinnen van Panache Bookings, die ons naar Amerika hadden gehaald en Bill en Lisa Roe bekend als eigenaars van label Trouble In Mind die onze plaat zo vriendelijk hebben uitgebracht voor de wereldmarkt. Zelfs Jacco heeft hen nog niet in levende lijve gezien. Al het contact tot nu toe verliep via e-mail. Het is er al een aardige drukte, met veel Nederlandse mensen die al in New York zijn. We hebben voorprogramma's in een tent met amper gear en apparatuur. Welkom in Amerika. Zoals gezegd, je mag al blij zijn als je hier mág spelen. Na nazit verloopt in euforie. Alles ging volgens plan en het publiek ging aan. We eindigen met negen man in een Japanse bar in Brooklyn, "just 'round the corner". Morgen naar Boston.
Dag 6 en 7
Ik word wakker op een leeg matras. Geen tijd voor koffie en mijn douche is ellendig koud. We zouden gaan ontbijten bij Urban Rustic. Ik nam weer de quesadila en een koffie. De rest gaat weer aan de "power burritos". Over het eten deze week hebben we enkel te klagen dat het soms niet helemáál hemels is. In de auto luisteren we Mmoss, onze labelgenoten en het voorprogramma van de avond. Wij zouden het zelf al te gek vinden om voor hen te mogen openen. In elk geval bereid ik me voor op een avond goede livemuziek, met een seventy-five cent organic banana.
Aangekomen is het wederom wachten op de andere bands. We lenen het grootste gedeelte van de gear van de andere bands waar we mee spelen. Hopelijk gaan we zelf ook niet bewust te laat komen over een dag of twintig. Eerste eten; bonnetjes voor een maaltijd van een tientje (mazzeltje) en twee consumptiebonnen (standaard). Rockpodium Middle East serveert natuurlijk (Midden) Oosters eten in het bijbehorende restaurant.
Na opvallend maar niet bijzondere Ocular Audio Experiment en pas ontdekte helden van Quilt kunnen wij het podium op. Net als bij de afgelopen shows, loopt de zaal richting onze showtime steeds voller. Er blijken toch veel mensen voor ons te komen. Ook zo in Boston dus. Snelle line-check ("I don't do soundchecks, it will sound different anyway") en beginnen. Rocken als een malle. Drumstel van Mmoss, een fantastische klassieker die -natuurlijk- voor maar 100 bucks op eBay is gevonden. Mmoss voldeed aan de verwachtingen, en wij aan die van hen. Platen worden uitgewisseld, tot ziens gezegd. We zullen deze tour vaker met Mmoss spelen, onder meer in Austin op de Trouble In Mind label party. We slapen in de bijzondere studio van Jesse, vol oude en obscure instrumenten en effecten die ze verzamelen; Jacco voelde zich thuis.
We worden met Doug (gitaar/vocalen Mmoss) en Jesse bij de koffietent om de hoek en twee platenzaken in Boston; Cheapo en Weirdo. Score: Donovan, A Surf Symphony en de plaat van Jesse's band, Apollo Sunsine. Weer op weg naar New York. We gaan overnachten bij vriendin Rosa die tijdelijk in Brooklyn woont en een koud, groot pand met ruimte te veel, dat creativiteit ademt. In de "loft"-categorie. Pizza. Biertje. Nacht.