Rotown breidt fotowand uit met wisselende expositie

Bol, Hakke en Baggerman exposeren Festivalitis!

Na de verbouwing van het Rotterdamse café/poppodium Rotown werd fotograaf Dimitri Hakke gevraagd een mooie fotomuur in het nieuwe gedeelte aan te leggen met mooie popfoto's. Die moesten natuurlijk wel in Rotown gemaakt zijn. Nu, twee jaar later, zocht Hakke weer contact met de zaal en stelde voor om met wisselende exposities te beginnen. Op de eerste, genaamd Festivalitis! bundelt hij de krachten met stadsgenoten Daniel Baggerman en Ruut Bol. De redactie van 3VOOR12, zelf ook festivalbeesten, nam een kijkje.

Bol, Hakke en Baggerman exposeren Festivalitis!

Ruut Bol, Daniel Baggerman en Dimitri Hakke, drie Rotterdammers maar vooral drie popfotografen. Afgelopen weken bundelden zij het beste werk dat zij tijdens het festivalseizoen van 2006 scoorden en richtten een fraaie expositie -Festivalitis!- in café/poppodium Rotown in. 3VOOR12 zoekt de festivalbeesten op. En wat blijkt: fotografen zijn net autoliefhebbers. Hebben die laatste het vooral over pk’s en remvermogen, fotografen kwebbelen erg graag over kleur, ruis, scherpte, en natuurlijk camera’s. O ja, en over ratelaars.

Het idee kwam van Dimitri Hakke, onder meer fotograaf voor Live XS en Fret: “Ruim twee jaar geleden vroegen ze me een fotowand met foto’s die in Rotown waren gemaakt, samen te stellen. Dit is daar eigenlijk een vervolg op.” Daarbij put Hakke uit de fotografen die ook al werk op de vaste fotowand hebben hangen. Bij deze eerste expositie waren dat dus Baggerman en Bol, beiden werkzaam voor 3VOOR12/Rotterdam.

Je verwacht heel wat dubbelingen als je drie Rotterdamse popfotografen hun beste festivalfoto’s laat uitzoeken. Maar dat is niet zo. Baggerman: “Ik fotografeer alleen in zwart/wit. Daarnaast heb ik een voorkeur voor kleine bandjes. Ik ben al vijf jaar niet in Ahoy geweest. Er hangen hier alleen Rotterdamse acts die ik op Metropolis heb gefotografeerd. ” Hakke zelf koos voor platen die hij op Lowlands en North Seas Jazz schoot en ook Bol koos voor materiaal van de grote festivals. Bol: “Ik fotografeer veel voor een persbureau. Zij willen zoveel mogelijk verschillende foto’s van zoveel mogelijk grote acts.” En dus is Bol wat Hakke ‘een ratelaar’ noemt: iemand die bijna continu klikt. “Maar als ik puur voor mijzelf fotografeer heb ik wel aan dertig foto’s van één optreden genoeg,” vult Bol aan.

Hoewel de drie midden in de dertig zijn, hebben ze de oude camera’s ‘met een rolletje’ al lang ingewisseld voor digitale. “Alleen collega Peter Pakvis fotografeert nog met film, maar die heeft geen deadlines omdat hij voor een maandblad werkt,” zegt er eentje. Ja, want tegenwoordig mot het snel, snel, snel. Bol: “Bij veel concerten waar ik kom mag je van de artiest maar drie nummers fotograferen. Als ik daarna uit de fotografengoot loop, gebruik ik de rest van de tijd om alvast de foto’s te bewerken en te versturen.”

“Bewerken jullie altijd je foto’s in Photoshop?” vraagt Hakke zijn maatjes. Baggerman wel, hij maakt al zijn foto’s op de computer zwart/wit. Bol ook. Hij maakt doorgaans de juiste uitsnede in een nabewerkingprogramma. Hakke zelf ‘photoshopt’ ook al zijn plaatjes: “Maar eigenlijk gaat alles er dan heel anders uitzien dan toen je het maakte.”

Wie wel eens heeft opgelet op de kluwen fotografen die voor het podium staat, heeft vast wel eens gezien dat er een duwtje of zelfs een elleboog werd uitgedeeld. Een hele zomer festivalfoto’s maken zal dus wel de nodige blauwe plekken opleveren, zou je denken. Maar dat valt mee. Bol:”Maar ik zag dit jaar wel een knokpartij bij North Sea Jazz. Daar werd een flinke kopstoot uitgedeeld. Die gast deed na afloop aangifte en die andere werd ook gearresteerd.” Het heeft volgens Baggerman met de amateur fotografen die van verre op het festival afkomen: “Want zo ga je normaal niet als fotograag met elkaar om. Je komt elkaar vaak tegen.”

Amateurs. Daar hebben de drie ook nog wel een paar tips voor. Bol: “Veel letten niet op de compositie.” Baggerman: “Ze kijken juist alleen maar naar compositie. Vaak gebeurt er helemaal niks in hun foto’s.” Volgens Hakke hebben de meeste hobbyisten nog problemen hun camera op de juiste manier vast te houden: “Je moet je lens natuurlijk goed ondersteunen; veel hebben alleen maar de body met twee handen vast.”

Opvallend is dat zowel Bol, Hakke als Baggerman autodidact zijn. En met drie jongens zonder opleiding, wordt er nog wel eens een fotoregeltje aan de laars gelapt. Baggerman: “Ik sluit mij af voor andere fotografen en wil echt mijn eigen ding doen.” Maar Bol kijkt nog wel eens -ter inspiratie- naar het werk van anderen: “Omdat ik voor een persbureau werk, moeten mijn foto’s scherp en goed belicht zijn. Dan let ik dus wel op wat de anderen aan het fotograferen zijn.” Daar heeft Hakke weinig mee op: “Als ergens een grote groep fotografen staat, ga ik aan de andere kant staan.”

Bol fotografeert veel maar heeft ook nog een baan in de automatisering. Zijn droom is wel om full-time met de camera rond te lopen. Baggerman verdient bij als ontwerper en Hakke is ook nog schrijvend journalist. “Maar ik schrijf alleen maar, als ik ook de foto mag maken,” zegt hij. Want dat vindt Hakke het mooist, als zijn foto’s geexposeerd worden. “En vandaar dus deze expositie.”

De tentoonstelling Festivalitis! hangt tot en met komend weekeinde in Rotown in Rotterdam. Veel werk van Dimitri Hakke is onlangs ook toegevoegd aan het prestigieuze Rock Archive.