LL19: Bodega wil dat jij je timeline negeert

In de week dat het legendarische hippiefestival Woodstock 50 jaar geleden werd gehouden, lees je de vraag in de media: is de protestsong dood? Waar zijn de songs met de grote gebaren die hele massa’s aanspreken? Bodega, een vijfmansartrockband uit Brooklyn, New York, heeft het antwoord klaar: we zijn allemaal veel te individualistisch bezig met onze Facebook en Instagramtimelines en -bubbels. En die boodschap kloppen ze er met vastbesloten elegantie in bij het verregende publiek in de X-Ray: ‘I use my computer for everything / Heaven knows I'm miserable now’. 

Lullig dat juist een band die in de lyrics het liefst protesteert tegen computers, social media en techniek de eerste nummers de mist in ziet gaan door enorme feedback in de instrumenten. Het duurt dusdanig lang dat de band echt mazzel heeft dat het keihard regent, dus dat ontsnappen geen optie is voor het publiek. Eenmaal op gang gekomen blijkt Bodega een goed op elkaar ingespeeld vijftal, eleganter dan de gemiddelde garageband, met hier en daar een snufje postpunk en zelfs glam. De band is drie jaar geleden ontstaan in Brooklyn, en heeft een link met Parquet Courts, Austin Brown heeft achter de knoppen gezeten in de studio. Met twee albums op de teller is het voor Bodega nu vooral een kwestie van touren en zieltjes winnen, want van de radio zullen ze het niet moeten hebben. Daar heb je toch echt die vermaledijde timelines voor nodig. 

HET MOMENT:
Bodega heeft onlangs een wisseling gehad op de percussie-sectie. Montana Simone heeft de band verlaten om zich te kunnen richten op haar carriere als schilder en beeldhouwer, opvolger Tai Lee is een lust voor het oog en oor, als een bezetene houdt ze de band met grote gebaren aan de teugels. Het beste moment is dan ook haar tevreden zucht op het einde van het concert.

Meer #LL19 in ons dossier vol voorpret, interviews, recensies, en sfeervideo's!