ESNS23: Son Mieux brengt de Saturday Night Fever op gang

Het is zaterdagavond, half zeven. In de zaal is nog te weinig bier in de slokdarm gekieperd om de heupjes goed en wel te smeren en het publiek staat nog wat afwachtend te kijken. Maar Camiel Meiresonne? Die beweegt over het podium alsof de de hele zaal de koorts al te pakken heeft: hij bedrijft de liefde met zijn tamboerijn en glijdt met soepele heupen over het podium, als ware het een lichtgevende disco-dansvloer.

Had Son Mieux later op de avond in de Grote Zaal gestaan? Dan hadden ze het publiek in een ommezwaai voor zich gewonnen. Vanavond moeten ze harder werken. Het is nogal een taak om de Grote Zaal te openen, zo afwachtend als er naar het podium wordt gekeken. Gelukkig is er geen band die zó veel energie geeft als Son Mieux. We zagen ze jaar op jaar groeien, definitief doorbreken met 'Multicolour' en afgelopen zomer festivalshows geven op Down The Rabbit Hole en Pinkpop. Daar bleek Son Mieux een onweerstaanbare liveband. Ergens rechts van Jungle, flirtend met grootse disco met euforische strijkers- en blazerspartijen. En dat alles gebracht in Saturday Night Fever-verpakking met seventies glitterpakken en een boel wijde broekspijpen. 

Dit moment grijpen ze met beide handen. Het is de strekking van 'This Is The Moment', het uitbundige disco-anthem waarop de band flirt met de grootse klassiekers van Sister Sledge, Cerrone en Idris Muhummad. Meiresonne voelt de spotlights op zich branden, zingt hij, hij trekt zijn conclusies en grijpt zijn kans met beide handen. Precies dat doet de band vanavond. Bij '1992' zie je de bevroren Groningse heupen al opwarmen, bij 'Dancing At The Doors Of Heaven' definitief ontdooien en bij de slottrack staat de zaal te springen. Een band die zó hard werkt verdient eigenlijk een beter slot, maar dat komt nog wel: in november zullen ze tweemaal de AFAS Live vullen. Son Mieux kan zomaar eens de grootste band van Nederland worden. 

Het oordeel: In principe verdient Son Mieux een veel later slot, maar ook vroeg in de avond trekken ze onweerstaanbaar aan de heupen. 

Het nummer: '1992'

Kijk: de sessie van Son Mieux op de Song van het Jaar.