Album van de Week (19): Arcade Fire

Beeld je in: een kleine Win Butler die wordt ingestopt door z’n oma. Ze pakt een voorleesboek met gouden letters op de kaft: We. Die nacht blijft Butler rusteloos wakker, alleen met zijn gedachten. Het boek dat de oma van de Canadese indie-songwriter erbij had gepakt was een dystopisch science fiction verhaal, over ontsnappen uit een repressieve samenleving, zo-eentje zoals we ook kennen uit 1984, waarin mensen elkaar wantrouwen en geïsoleerd van elkaar leven. Het werd een bron van inspiratie voor de epische indieballads van WE, het nieuwe album van Arcade Fire. 

Op hun zesde plaat staan de indie-mastodonten tussen het puin van de wereld. Door de pandemie, oorlog, de dreiging van klimaatverandering en een constante stroom aan informatie lijkt de wereld grimmiger dan ooit. WE werd geschreven aan het begin van de pandemie. En Will Butler verliet de groep. Nogal een onrustige periode dus.

Muzikaal is het retestrak geproduceerd. En alhoewel Father John Misty en Peter Gabriel ook meeschreven, is WE eigenlijk een mengelmoes van alles wat Arcade Fire hiervoor ooit heeft gedaan. We horen de indie-disco van Reflektor terug op ‘Age of Anxiety I’ en ‘II’, ‘Lightning I’ en ‘II’ neigen dan weer meer naar de mee-blèr-indie-anthems van debuutplaat Funeral. 

En thematisch valt er al helemaal veel over te zeggen. Eigenlijk kun je WE onderverdelen in twee delen. Het eerste? Dat gaat over isolatie en onzekerheid, over afgezonderd leven van je naasten. En het tweede, dat gaat over accepteren wat je hebt, en dat vieren. Op folkballad ‘Unconditional (Lookout Kid)’, een track die Butler en Regine Chassagne voor hun zoon schreven, zingen de ouders in het refrein: ‘And if you feel it, it’s fine, I give you everything that’s mine, I give you my heart and precious time.’ Want als alles in puin en chaos ligt, blijft er nog maar een ding over: de onvoorwaardelijke liefde voor je naasten. Voor je kind, voor je partner, je vrienden, je ouders, elke dag opnieuw.