BKS23: Pitou heeft haar superkrachten ontdekt
Zangvogel vliegt haar eigen kooi uit en ontdekt de eindeloze hemel
‘I’m here to breathe more like an animal. Dance more like an animal’, zo zingt de Amsterdamse Pitou ergens halverwege haar show. Oftewel: ze wil haar impulsen durven te volgen, wil vrijer over het podium bewegen. Altijd al had ze de betoverend rondfladderende stem van een zangvogel, maar lange tijd verschool ze zich achter haar gitaar, hield ze zichzelf gevangen in een kooitje. Precies tijdens ‘Animal’ zet ze de deur van dat kooitje open: ze legt haar gitaar weg en ontdekt de eindeloze hemel om in rond te vliegen, in haar eigenzinnige composities vol folk en jazz, met elementen van de Bulgaarse volksmuziek en modern klassiek.
Na jaren worstelen lijkt het wel alsof ze een superkracht in zichzelf weet aan te boren, zo vrij beweegt ze nu over de planken. Armen wijd in de lucht gesperd, dan weer glimlachend om de saxofonist (die zich al even vrij lijkt te voelen in hun melodieuze motieven) of de drummer (met opeens een venijnige roffel). Knijpt de ogen dicht, niet om zich te verschuilen, maar om nog meer uit die superkracht te tappen. En zet dan met een enkele uithaal een prisma aan emoties open. Verdriet, euforie, bevrijding, het klinkt er allemaal in door. ‘I’ve always been a dancer’, concludeert ze. Ze hoefde alleen de gitaar er maar voor weg te leggen om dat te ontdekken.
HET MOMENT:
Zelf lijkt ze ook even sprakeloos. ‘Ik wilde gewoon even dankjewel zeggen. En geniet van… alles.’