The Smile: speelkwartier voor Thom en Jonny
Met een uitstekende Tom Skinner die de maat aangeeft
De bandgenoten van Thom Yorke en Jonny Greenwood in Radiohead kunnen hen amper bijhouden. De frontman maakte de laatste tien jaar twee soloplaten, een soundtrack en een project genaamd Atoms For Peace, de gitarist ontpopte zich tot veelgevraagd componist van filmmuziek. Nu zijn ze samen het project The Smile begonnen, met als derde bandlid de technisch begaafde drummer Tom Skinner van jazzband Sons Of Kemet. Eindelijk iemand waar zij achteraan moeten rennen. Vrijdagavond speelde het trio in Paradiso.
Het heeft wel wat, zo’n zijproject van een band die een kilometers diepe backcatalog heeft. Yorke en Greenwood hoeven geen tijd te verdoen met Radiohead-klassiekers. The Smile speelt vanavond alle dertien nummers van hun album, en zelfs drie nieuwe liedjes van een - zo belooft Yorke - tweede plaat. Bij die nieuwe songs - voor ‘Friend Of A Friend’ - heb je het gevoel dat je naar een rehearsal zit te kijken, het is een liedje in wording. Precies zoals Thom Yorke dat deed met zijn vorige soloplaat, die live op het podium bijgeschaafd werd.
De andere songs zijn natuurlijk af en doortimmerd, maar The Smile blijft vrij voelen. Die Tom Skinner is een heerlijk originele drummer die veel variatie aanbrengt en duidelijk ritmisch de leiding neemt. Hij kan furieus rock drummen, subtiel jazz, spannende ritmische paden inslaan die Yorke en Greenwood moeten matchen op bas en gitaar. Heel af en toe schuift hij door naar een modulaire synthesizer voor een van de meer elektronische nummers. Maar het meest indrukwekkend is The Smile als ze vol voor de prog rock gaan. Yorke en Greenwood wisselen bas en gitaar af, en dat dwingt de zanger meer dan ooit zich ook als muzikant te tonen. Dat doet hij uitstekend, want Thom blijkt strak aan de bas te kunnen plukken en durft Jonny zelfs een van zijn trademark gitaarsolo’s af te snoepen.
Gelachen wordt er in de spookachtige teksten van The Smile niet veel, maar op het podium des te meer. Dit is een compact, speels project, met desalniettemin een gelaagd en super gevarieerd geluid. Als allerlaatste komt er dan ook nog een deepcut uit Thom Yorke’s solocarrière: ‘Feeling Pulled Apart By Horses’, een paranoïde liedje dat oorspronkelijk een elektronische basis had maar nu met veel veel een guitar-heavy make-over krijgt. Thom Yorke kijkt nog eens naar de uitpuilende balkons en ziet met pretoogjes en een glimlach dat Paradiso het goed vond.