LL19: De aanhouder wint bij Jarreau Vandal
Amsterdammer blijkt betere producer dan zanger
‘Als jullie deze sample horen, wil ik dat jullie helemaal gek gaan! Mag ik een cirkel zien?’ De X-Ray haalt collectief zijn schouders op. ‘Een kleintje is ook goed, hoor…’ De paar enthousiastelingen vooraan duwen wat om toch maar een beetje in een cirkel te gaan staan. ‘Duurt lang!’
Ai ai ai, een beetje pijnlijk begint het wel hoor, deze show van de Amsterdamse producer Elroy Uylemann alias Jarreau Vandal. Zo’n vijf jaar geleden surfte hij mee op de golf van Soulection, een label uit Los Angeles dat zich specialiseerde in future beats. Met zijn vorig jaar verschenen album Anthology koerst hij daar wat vandaan, meer richting de electrofunk en neo-soulliedjes, en live voert hij dat nog een stapje verder met een ambitieuze vijfkoppige band. De vele gastvocalisten van dat album neemt hij niet mee – op zangeres Luna Mae na – en dus moeten we het vooral doen met zijn eigen stem. Misschien is het de piepende feedback die vooral het eerste halfuur maar van geen wijken weet, misschien is hij gewoon een betere producer dan zanger. Maar echt lekker klinkt het allemaal niet.
Hij is een supercharmante frontman, dat wel ('Ik voel me een beetje D’Angelo. Maar dan een mix tussen die oude en die nieuwe. Dat ie dik is zeg maar.') Maar aanvankelijk lijkt hij de vibe toch helemaal niet aan te voelen. Dus vraagt hij of we allemaal de aanstekers uit de zakken halen. Als daar slechts lauwtjes op wordt gereageerd, is het nog pijnlijker dat hij halverwege het nummer nog eens vraagt waar al die lichtjes zijn. ‘Yo, jullie moeten meezingen’, commandeert hij even later in een kabbelend reggae-liedje. Daar denkt het publiek duidelijk anders over. De X-Ray is halverwege de show lange niet zo vol als toen hij begon.
HET MOMENT:
Maar de afhakers missen het feest dat uiteindelijk toch nog wil ontbranden met een bossanova-drive die zo in je heupen kruipt, het housey ‘Small Talk’ (oorspronkelijk met Masego) en zijn grote hit ‘Someone That You Love’. Wellicht iets te duidelijk geïnspireerd door Cashmere Cat, Mura Masa en Nao, maar toch echt een goede tune die de X-Ray alsnog ontzettend aan het swingen krijgt.
Meer #LL19 in ons dossier vol voorpret, interviews, recensies, en sfeervideo's!