Album van de week (42): PinkPantheress

Meestal zijn wij nogal streng voor artiesten met een overdreven hang naar nostalgie. Daarvoor is meer dan genoeg ruimte bij onze geprinte concurrent. Maar voor de complete omarming van de vroege jaren 2000 door PinkPantheress is het onmogelijk om geen uitzondering te maken. Nog geen jaar geleden debuteerde de 20-jarige Britse zangeres en producer met ‘Break it Off’. Een hyperpop-light liedje van anderhalve minuut dat met een lo-fi drum ‘n’ bass loopje direct vroege herinneringen aan low waist jeans en knetterlolly’s in de vorm van een voet triggert.

Deze week brengt Pinkpantheress haar debuutmixtape to hell with it uit. Tien liedjes die zich zo stevig in je hersens nestelen dat het maar goed is dat je de mixtape drie keer achter elkaar kan luisteren binnen een uur. Wat het kleine album zo goed maakt is de manier waarop de nostalgie aan alle kanten ervan afdruipt, maar dat geen enkel liedje voelt als een stoffige gimmick. Iedere referentie naar de zeroes wordt overschaduwd door producties die in geen ander jaar als 2021 gemaakt hadden kunnen worden. Het is dan ook niet zo gek dat PinkPanthress haar eerste liedjes de wereld inslingerde op TikTok, dé plek waar de early zeroes door Gen-Z op een enorm voetstuk worden gezet.

Neem bijvoorbeeld die versnelde Linkin Park sample op ‘Last valentines’. Het liedje schuurt aan alle kanten, schommelt heen en weer in volume, maar weet precies op tijd de vreemdheid zo verslavend te maken dat het nogal balen is als de 73 seconden voorbij zijn. Of neem het door Mura Masa geproduceerde ‘Just for me’. Die kicks! Die scratches! Die toeters! Super flauw natuurlijk, maar wat werken ze perfect bij de heldere popstem van PinkPantheress.

Op de beste momenten is PinkPantheress op to hell with it de ideale combinatie tussen Gen-Z idolen Clairo en Olivia Rodrigo. Slaapkamerhitjes voor tieners met een handycam, gezongen door iemand bij wie de echte tienerpijn van een gebroken hart nog vers in het geheugen staat. Maar waar Clairo haar vroegere nostalgie heeft verlegd naar de jaren zeventig en Olivia Rodrigo maar niet over haar ex heen wil komen met gezapige piano-ballads durft PinkPantheress veel meer. Op To hell with it wordt een gebroken tienerhart omlijst met de meest spannende, nostalgische én futuristische producties van het jaar.