DTRH18: Weinig rebels aan loom Black Rebel Motorcycle Club
Degelijk optreden zijn we morgen weer vergeten
Black Rebel Motorcycle Club (BRMC schrijft wat prettiger) bestaat dit jaar twintig jaar, maar kende z'n spreekwoordelijke hoogtijdagen al vroeg. Je kent het type band wel: in de eerste vijf jaar genoeg soort-van-hitjes scoren om een liveset mee te kunnen vullen, en daarna een hele trits degelijke albums 'voor de fans'. Klein probleem: weinig van die fans staan vanavond hier, als we af mogen gaan op het aantal mensen dat met de rug naar het podium de brandende zon tolereert.
Nu heeft BRMC het voordeel dat haar lome groove zich uitstekend leent voor mensen die met hun rug naar het podium staan. Het drietal muzikanten maakt al twintig jaar gitaarmuziek voor wie Oh Sees te wild vindt en Stereophonics te soft, en doet dat knap. Drumster Leah Shapiro vindt moeiteloos de baslijntjes van zanger Robert Levon Been, terwijl gitarist Peter Hayes altijd op precies het juiste moment de gruis aanzet. De setlist zit bovendien slim in elkaar: langzaam wordt het bpm opgeschroefd, al gaat de band zelden écht richting de herrie.
Met andere woorden: niemand die hier met vingers in de oren weg zal lopen. Maar kom op rebellerende motorfietsers, doe eens iets! Laat het eens schuren, zeg desnoods iets tegen het publiek. Even vraagt Robert hoe het vanavond met ons gaat. Dan twijfelt ie: is het eigenlijk wel avond? Net zo snel houdt hij weer op met praten en wordt de lome groove hervat met 'Stop'. Als dit rebellie is, geef ons dan maar de gevestigde orde.
HET MOMENT:
BRMC eindigt met superduo 'Spread Your Love' en 'Whatever Happened To My Rock 'N Roll' achter elkaar. Ja, daar draait men zich wel voor om richting podium. En hop, daar gaat Robert zelfs nog tien seconden het publiek in. Maar alle gekheid op een stokje: dit technisch prima optreden zijn we morgen weer vergeten.
Meer #dtrh18 in ons dossier.