Faradays ontsnapt op 'Promise' aan de ruimte en de tijd

Maar één liedje had Faradays ervoor nodig om een plekje te verdienen in onze Popronde-selectie. Nu is er een tweede, in de vorm van de onderkoelde synthpopsong 'Promise'. Dromerige gitaren en droge drums versmelten met een onopvallend goede baslijn tot een geheel dat Karindra Perriers stem omhult. Een beetje zoals de kooi van de Britse wetenschapper Michael Faraday, waar Perrier haar project naar vernoemde. Hij bedacht een constructie waarin een mens niet geraakt kan worden door stralingen of bliksem, een plek zonder bereik. Op die manier schermt Perrier, zelf natuurkundige aan de Universiteit Utrecht, zich af op 'Promise': de ramen gaan dicht, de telefoon gaat even uit. 

Dan is er voor een kort moment ruimte voor dagdromen en overpeinzingen. Over hoe dapper je moet zijn om kwetsbaar te zijn of over hoe die kooi in godsnaam weer open gaat. In het geval van nieuwe single 'Promise' bewandelt Perrier haar gedachtengangen richting het geluk dat voor haar generatie (je weet wel, die waar oude mensen steeds thinkpieces over scrhijven) steeds ongrijpbaarder lijkt te worden. 'We zijn een generatie van eindeloze keuzes en mogelijkheden', vertelt Perrier erover. 'We proberen uit te vogelen hoe we ons leven het beste kunnen invullen, terwijl het gewicht van de verantwoordelijkheid die komt met luxe op onze schouders rust. We hebben zoveel vrijheid dat we er soms verlamd van raken.'

Of Perrier uiteindelijk de natuurkunde of de muziek in moet? Dat is nou precies zo'n vraag waar 'Promise' over zou kunnen gaan: 'We are the promise that they gave us, the spoon-fed freedom got us numb. A million chances to be happy, like youth is wasted on the young.' Voorlopig wijst alles erop dat de twee het best naast elkaar bestaan, met de creativiteit die de Utrechtse in beide disciplines heeft als scharnier in de kooi. Deurtje open, deurtje dicht. 

Check meer #nieuwemuziek en abonnneer je op de #nieuwemuziek-playlist op Spotify.