DTRH18: Aandachtig publiek voor zondagskind Fink

Twaalf jaar geleden speelde bluesy singer-songwriter Fink op Lowlands, toen nog met een zitconcert in de Juliet: lekker klein en lekker binnen, iets dat hem perfect past. Ook de Bravo, vier jaar geleden, wist hij nog in te pakken met zijn zondagochtendgevoel. Maar op Down The Rabbit Hole strandt Fink tussen twee walletjes. De Teddy Widder is mogelijk te klein voor iemand die zoveel Paradiso-shows uitverkocht, maar de grote openlucht Hotot kan pleinvrees opleveren. 

Intimiteit is namelijk de kracht van Fink. Hij moet het publiek bij de lurven kunnen grijpen en hun aandacht weten vast te houden. Zelf is hij altijd huiverig voor ons, lompe Hollanders. ’Het publiek praatte keihard door de muziek heen. Echt gênant, typisch Nederlands,’ vertelde Fink nog in een interview over zijn eerste optreden ooit. 

Maar hier heeft hij vandaag geen last van. Eerder vandaag speelde hij een tranentrekkende sessie in de DTRH-kapel met slechts twee gitaren. Nu wel gewoon met bombastische inslag, namelijk met twee drumstellen. Het zwaardere geschut dus. Ook het publiek is in topvorm. De voorste linie is respectvol: er wordt ge-ssh't als iemand kletst en er wordt geklapt wanneer de laatste noot van een nummer is gespeeld. Gelukkig voor Fink spreekt hij de feestgangers van het festival op geen enkele manier aan. Stoorzenders blijven dus weg. Dadrocklovers komen als bijen op de stroop af.

Zijn optreden kabbelt in een uur voorbij, en doet voornamelijk de bluesy nummers van de laatste paar albums aan. Hij blijft aan de goede kant van de grens tussen grens tussen saai en relaxed. Zijn ietwat ijle stem, de onrustige ritmes en de veranderingen houden ons bij de les. Een zondagmiddag in zonnig Beuningen lijkt Finks natuurlijke habitat. 

HET MOMENT:
Toch is er een afstand. Msschien doordat hij nauwelijks praat, misschien het grote podium. Zelfs zijn uberhit ‘Looking Too Closeley’ kan niet op meezingers rekenen. Maar dan, bij afsluiter ‘Berlin Sunrise’, wordt er toch ineens, zomaar, meegeklapt. Een kers op de taart van de meest perfecte zondagomiddagsact. 

Meer #dtrh18 in ons dossier.