Tonno Disko: soulvolle houseman doet op eigen kracht de grote zalen

Tonno Disko is drukker dan ooit: het ene moment shows in Qatar en Saudi Arabië, dit weekend bij het Utrechtse By Night Festival met allerlei andere soulvolle dj’s, en oh ja, in februari trapt-ie op eigen kracht een poppodiumtour af: Tonno Disko & Friends, te beginnen bij TivoliVredenburg en eindigend bij Paradiso. Dit is zijn DJ Shortlist.

Fun fact: hij heeft nu zelfs een aparte boekingsagent voor Italië. ‘De historie van italo disco en Italiaanse disco leeft er meer. Waar het in Nederland keihard werken is voor de soulvolle scene, kunnen dj’s van de hele wereld enkel daar draaien en een topleven hebben,’ grinnikt hij. ‘Ik sta er iedere maand drie, vier keer, dat wordt enkel meer en meer. Ik overweeg zelfs om erheen te verhuizen: het is gemakkelijker om één a twee keer per maand naar Nederland te vliegen, dan andersom.’

De track:
Mike Dunn - (I'm Sick) I’ve Been Infected Wit House Musick (MD Sick Main MixX) 
‘Een track waar ik vijf jaar op gewacht heb. Ik hoorde hem voor het eerst bij een livestream tijdens de covidperiode, en hij heeft vijf jaar lang in mijn hoofd gezeten. Ik sta bekend om wat bombastischere house en disco, deze is juist wat kaler en simpeler, met afro-achtige elementen. De grap: iedere keer dat ik hem draai gaat het publiek nóg harder los dan bij de meest bombastische platen. Less is more!’

De dj-inspiratie:
Leroy Rey
‘Your favorite dj’s favorite dj. Ik noem hem the human cannonball, het menselijke kanon. Technisch is hij de beste dj die ik ooit heb gezien, en er zit een bepaalde genialiteit in hoe eclectisch hij kan draaien: van jazz naar hiphop, van salsa naar techno. Die kruisverbanden legt hij puur om zichzelf uit te dagen. En met zo’n energie: ik heb nog nooit gezien dat-ie het publiek níét meekrijgt. Als ik Tonno Disko & Friends doe is-ie er altijd bij, bij mijn poppodiumtour door Nederland ook heel vaak. Voor mij staat hij op nummer 1.’

De club:
Skatecafé
‘Dit is een plek waar ik me heb ontwikkeld als artiest: hoe ik met grote publieken moet omgaan, hoe ik grote zalen bespeel. Het is een warm bad om compleet GEK te gaan met de raarste muzikale keuzes, en te denken: als het hier kan, dan kan het vast elders ook. Ik vind het houtje-touwtje vriendengroepsgevoel ook te gek: als ze in het begin teveel witte blousejes en polo’s zagen binnenkomen, schopten ze de programmering weer om met meer punk- en metalbands. Daardoor weten ze dat vaste publiek ook vast te houden.’