DTRH18: Claw Boys Claw is natuurlijk geen bankzitter

Het eerste optreden in de grote Teddy Widder-tent zou van Curtis Harding zijn, maar omdat de soulster vertragingssores had op de luchthaven van Barcelona, moest naar een vervanger worden uitgekeken. Die zoektocht duurde plusminus een seconde. Claw Boys Claw liep al rond op het terrein, onder andere voor een ultrageheim optreden dat het gezelschap later op de dag zal geven. En dat natuurlijk even wordt aangekondigd door frontman Peter te Bos: kwart voor twaalf vanavond, wees erbij. Maar eerst moet Claw Boys Claw Curtis Harding even doen vergeten.

De invalbeurt van de Amsterdammers is een waardige. De 67-jarige frontman Peter te Bos is jong van geest als altijd en trekt halverwege de show al met zijn microfoon door het publiek, waarvan een acceptabel aantal na de Harding-aankondiging is blijven staan. De bluesy rock ploegt gestaag door en is tegendraads: de nummers nemen graag een paar tempo-afslagen. Te Bos ruimt ook tijd in voor een Nick Cave-achtige ballad. Waarna er weer extra geschuurd kan worden. Claw Boys Claw klinkt erg lekker zompig.

De muzikanten spelen in de middaghitte met korte mouwen, maar Peter te Bos staat goedgehumeurd in pak op het podium. Met zijn gedregen preacher-stem is hij de rust en de gecontroleerde gekte van het gezelschap. Claw Boys Claw is dit jaar alweer aan het elfde album toe met It’s Not Me The Horse Is Not Me - Part 1 maar de rek is er, ook live, nog lang niet uit.

HET MOMENT:
De aankondiging is nog bezig. Er wordt uitgelegd wat Claw Boys Claw precies inhoudt maar gitarist John Cameron besluit te laten hóren wat Claw Boys Claw precies inhoudt. Het is maar goed dat de band op Down The Rabbit Hole geen bankzitter is gebleven.

Meer #dtrh18 in ons dossiervol recensies, concertregistraties en sfeervideo's