DTRH18: Eind goed al goed voor Curtis Harding
Rockende soulzanger kan ook de avond aan
Ken je die mop van die soulzanger die niet meer op het festival zou komen? Jawel hoor. Hij is er toch. ’s Ochtends moest Down The Rabbit Hole nog de wissels Claw Boys Claw en Ploegendienst inzetten om de reguliere en vervangende spot van Harding te vullen, maar uiteindelijk krijgt het gezelschap dat te kampen had met vertraging in Barcelona een speciale spot in de vroege nacht. Precies tijdens hoofdact Queens Of The Stone Age dat een paar honderd meter verderop voor een vol veld overtuigt. Maar Curtis Harding trekt voldoende eigen publiek, ook recht tegenover de headliner.
Het is niet verbazingwekkend dat de eerste nummers gestoeid wordt met geluid en de juiste afstemming, maar de knoppen worden al snel de juiste kant opgedraaid. De Amerikaanse soulzanger heeft genoeg energie om de tent in de prille nacht vast te houden. Het vijfkoppige gezelschap speelt diep door de modder getrokken soul, die mag rocken en op momenten ook funky wordt. Met de strot van Harding zit het sowieso goed, met de capaciteiten van de muzikanten ook. Tijdens het Motown-ish ‘On And On’ pakt de toetsenman er ook nog even een huge saxofoon bij. De gitarist mag naar hartenlust rammelen.
Harding heeft alweer twee platen op z’n naam waarvan hij genoeg uitschieters kan trekken. Ballad ‘Wednesday Morning Atonement’ wordt net wat stuwender gespeeld. Afsluiter ‘Need Your Love’ swingt de nacht in. Prima dat Harding voor de middag is geboekt, maar de zanger en zijn clan kunnen ook de Down The Rabbit Hole-nacht aan.
HET MOMENT:
Band en publiek willen graag een verlenging, maar de tijd die de organisatie nog in kon ruimen bedraagt drie kwartier. Ook lekker: net iets korter, alles eruit wat erin zit. Dat de Amerikanen er een lange en vermoeiende vliegvelddag op hebben zitten, is nergens te merken.
Meer #dtrh18 in ons dossier.