DTRH18: Odesza maakt de fillers voor nikszeggende Spotify-playlists

Ken je dat gerucht over Spotify? Beweerd wordt dat ze hun succesvolste playlists vullen met muziek van niet-bestaande artiesten. Nummers die perfect aansluiten bij hits, zonder dat ze zelf de hitlijsten halen. Nummers die niemand overslaat omdat ze niemand in de weg zitten: van die hapslikweg-muziek die het goed doet in de Zara (de EDM-variant), het Ryanairvliegveld op een uur rijden van Bologna (de lounge-variant) of in het koffiezaakje waar je altijd afspreekt met je tindermatches (de folk-variant).

Odesza maakt zulke muziek. Of nee: Odesza scoort er wel degelijk (bescheiden) hitjes mee. Sterker nog, in Amerika is dit echt een stadionact. Die stadions speelt het duo Mills en Knight - pas sinds 2012 bezig als Odesza - vooral dankzij laatste plaat A Moment Apart. Waar op eerdere albums nog wel de cross-over tussen ambient en techno werd verkend (denk Bonobo, Tycho etc.), is die nieuwste regelrecht gericht op de commercie. 

Het resultaat is laidback EDM-pop met gastvocalen. Grootste hit werd nota bene een nummer met andere Down The Rabbit Hole-act Leon Bridges, maar vanavond komen de vocalen op 'Across the Room' - en alle andere tracks - gewoon uit een doosje. Onontkomelijk uiteraard. Erger is dat er in vijf kwartier vrijwel niks gebeurt. Opbouw? Amper. Spanning? Nee. Drops? Voorspelbaar, en dan nog vaak aangekondigd met een obligaat "Down The Rabbit Hoooooole". De bij aanvang goed gevulde Teddy Widder stroomt in het laatste kwartier pijnlijk leeg: velen stonden hier ongetwijfeld omdat ze niet zoveel met Oh Sees (tegelijk in de Fuzzy Lop) hebben, maar nu wordt het tijd voor een goed plekje bij Anderson. Paak.

HET MOMENT:
Eigenlijk drie momenten. Odesza telt als het ware af naar het einde van de show: 'three more songs,' 'two more songs,' "ONE MORE SONG!.' En dan is het na 'It's Only' echt voorbij. Hap slik weg. 

dossier DTRH18