Album van de Week (9): sor
Muzikale alleseter laat hiphop en klassiek clashen (met succes!)
Is dat?… Ja, echt, die gewichtige pianopartij waarmee de Amsterdamse rapper/producer/dirigent/alleskunner sor het eerste deel van zijn albumdrieluik Bae Doven opent, dat is de befaamde ‘Moonlight Sonata’ van Beethoven. Na 20 seconden begint hij eroverheen te neurieën, zijn stem zwaar vervormd door de autotune. Even later legt hij er ook nog een loodzware beat onder. Zo laat sor op dit project – na de EP’s Phonak en Professor eigenlijk zijn debuutalbum – telkens weer klassiek botsen op hiphop: in ‘Kokobe’ verknipt hij ‘Für Elise’, in ‘Zo Zijn’ legt hij een Jersey Club-beat onder Erik Satie.
Je zou wellicht denken dat dit een impulsief project is, ingegeven door de plotse winst die sor behaalde bij de AVROTROS-tv-wedstrijd Maestro (waarbij BN’ers in korte tijd leren een orkest leren dirigeren) maar niets is minder waar: sor houdt al zijn hele leven van klassieke muziek en sleutelde al een jaar aan dit project voordat hij überhaupt werd gevraagd mee te doen aan Maestro. Dat hij de gouden baton heeft gewonnen is mooi meegenomen, maar op dit project komen de klassieke wereld en hiphop heel natuurlijk samen.
In de handen van een ander zou zo’n experiment helemaal kunnen misgaan en zelfs in het gezicht exploderen, bij de supermuzikale sor klinkt het vaak geweldig. Het scheelt ook dat hij het er vaak niet te dik bovenop legt: in een nummer als ‘Hunnedz’ leggen de strijkers slechts heel subtiele accenten op een trapbeat, ‘Seaside’ is een zweverig liefdesliedje dat wel wat doet denken aan het meest lichtvoetige werk van Travis Scott (maar krijgt een geweldig dansbaar outro). En het valt op hoe rijk nummers zijn aan muzikale ideeën: de single ‘Zo Zijn’ switcht wel drie keer van sfeer, en wanneer hij na drie minuten landt op een laidback analoge drumbeat, ben je al bijna vergeten dat het begon als ‘Gymnopédie No. 1’. Razend knap, en het maakt heel benieuwd naar Bae Doven No. 2 en No. 3.