LL19: Komisch The Chats vermaakt met snedige schreeuwrock
Australische twintigers blijken meer dan hun hilarische viralhit
G'day zeg, wat zagen we de afgelopen jaren veel markante Australiërs de revue passeren op Nederlandse podia en festivals. Eerst was er meestersatiricus Alex Cameron, daarna volgden al snel machoman-met-knipoog Kirin J. Callinan en sophisticated lover Donny Benét. Ondertussen gaf King Gizzard & The Lizard Wizard - lachwekkend op geheel eigen wijze - de down underse rockscene de grootste impuls sinds zondagheadliner Tame Impala InnerSpeaker uitbracht. Enter The Chats uit Queensland, een soort liefdesbaby tussen de twee bewegingen.
De driekoppige band wordt geleid door bassist Eamon Sandwith, een lijkbleke jongen met een vuurrode mat in zijn nek en een shirt van Burger Records die voortdurend gekke bekken trekt. Vorig jaar braken Sandwith & co. door met 'Smoko', een grungy garagepunknummer over rookpauzes met een hilarische videoclip die miljoenen keren werd bekeken. Zonder twijfel de reden dat de X-Ray al vroeg op de vrijdag - in de woorden van een Australisch meisje voorin - 'totally packed' is.
De hype blijkt hartstikke terecht. Ook de andere nummers van The Chats zijn namelijk onweerstaanbare energiebommen die aan elkaar hangen van dikke baslijnen, snelle gitaarriffs en nonchalante drumpartijen. Sandwith voorziet ze stuk voor stuk van half verstaanbare teksten met zijn kapotgerookte en -gedronken stem. Hij heeft het over longinfecties, masturberen en te weinig geld hebben voor een buskaartje. Maar eigenlijk maakt het niemand iets uit waar hij het over heeft: al bij het tweede nummer gaat de moshpit open en tikken de crowdsurfers zo'n beetje het bezwete plafond van de X-Ray aan.
HET MOMENT:
Lachen, die cover van Kiss’ ‘I Wanna Rock n’ Roll All Night’. Maar hét moment is natuurlijk ‘Smoko’, de hit waar al de hele show om wordt geschreeuwd. Sandwiths mullet plakt inmiddels in natte slierten tegen zijn hoofd en zijn shirt is zo doorweekt dat het haast doorzichtig is geworden. ‘I’M ON SMOKO, SO LEAVE ME ALONE’, brult hij herhaaldelijk. Achteraf stromen dolenthousiaste en eveneens drijfnatte kids de tent uit, volledig buiten adem. Vast te veel gerookt. Terwijl de band terugkeert op het podium om er nog ééntje te doen, verzucht het Australische meisje voorin: ‘I feel so at home.’
Meer #LL19 in ons dossier vol voorpret, interviews, recensies, en sfeervideo's!