Flansie vindt zichzelf opnieuw uit als househeld
Trapper-turned-house-dj staat vrijdag in Paradiso met Skin On Skin
Hiphopnerds kennen Flansie als die producer uit Tiel die beats tikte voor Trippie Redd, Yeat en Ken Carson. Of misschien wel uit de tijd dat-ie rapte als Lil Flan$. Maar sinds dit jaar vindt hij zichzelf opnieuw uit: met twee releases met Mall Grab zet Flansie zichzelf op de kaart in de house- en technohoek. Deze vrijdag speelt-ie in Paradiso samen met Skin On Skin en Nèna, dit is zijn DJ Shortlist.
De track:
Dexorcist – ‘Rage Signal’
‘Een van mijn favoriete tunes om te draaien, deze breakbeat tune met jungledrums, luide bassen en best wel agressieve synths. Die combinatie van house en breaks vind ik heel vet, in mijn sets combineer ik die twee veel met wat oudere techno, en ik draai steeds vaker. Deze maand in Dublin, Brussel en Antwerpen, in januari in Glasgow, in februari in Australïe. Wow, ik zie nu ook dat mijn streams daar veel hoger zijn. Hoe mijn producties bij Mall Grab terecht zijn gekomen? Skin On Skin en hij draaiden in hun sets een trapnummer van me, en via via kwam hij erachter dat ik niet alleen beats tik maar ook andere muziek maakte. Ik had een tweede account op Soundcloud, met lo-fi house, breakbeats, eigenlijk de house- en technohoek waar ik nu inzit. Ik zit hier echt op mijn plek. Cool om iets te produceren voor Amerikaanse rappers, maar ik vind het nog véél vetter om voor mezelf te werken, de muziek is écht van mij.’
De dj-inspiratie:
stranger/TAFKAMP
‘Alles aan deze gast vind ik te vet. Hij heeft twee aliassen: als TAFKAMP maakt-ie snoeiharde tracks, stranger is dan weer zijn techno-alias. Het is véél te rauw, véél te goed doordacht en gemixt en het werkt VOLLEDIG. Dit jaar zag ik hem voor het eerst op ZeeZout festival, toen ik bij Skin On Skin kwam kijken, supervet was dat.
De club:
Paradiso
‘Ik heb een paar keer opgetreden in Paradiso, en de eerste keer was een hoogtepuntje. SMIB day was dat, februari 2020. Het was helemaal uitverkocht, ik trad op met mijn groep Slenterprise – toen speelde ik nog met een microfoon in de hand – en ik was echt BEYOND nerveus, dat weet ik nog goed. Ik wist dat mijn vader er had opgetreden met zijn skaband, mijn broer met zijn reggae, en toen… deed ik het opeens. Vrijdag sta ik er weer. Het verschil: toen trad ik op met een microfoon in de hand, nu ga ik draaiden. Misschien ben ik wel nóg nerveuzer hiervoor. Nu kan ik écht laten zien wat ik het liefst doe en waarvoor ik zo hard oefen, maar ik heb er VET veel zin in.’