LL18: Floating Points strandt door gefröbel
Britse producer verliest zichzelf in gepiep en geknars
Het is alsof Floating Points eigenlijk twee verschillende personen is: als dj is hij een hele meneer met een platentas vol blue eyed soul en stoffige house – zoals eerder deze maand ook weer bleek toen hij Dekmantel afsloot –, maar als producer en liveact is hij aanzienlijk serieuzer. In 2015 bracht hij een album uit dat nog het meeste klinkt als een flinke Scandinavische jazzband die een ambitieuze tour heeft opgezet met een heel orkest van conservatoriummuzikanten. In de India doet hij het weer solo en manipuleert hij zijn melancholische house met - volgens mij, een stel midi-controllers. Hij is vrijwel onzichtbaar op het podium, dus tussen al die snoertjes zie je eigenlijk helemaal niet wat hij doet.
In het eerste halfuur zitten alle memorabele momenten: een megalang durend ‘Ratio’, met die loeiende sirenes van synthesizers die steeds verder overstuurd raken terwijl de housebeat juist wegvalt. En ‘Nuits Sonores’, een track uit 2014 met tedere Rhodes-partij en een zachte breakbeat die klinkt als een jazzdrummer die met brushes z’n snare aait, voordat er opeens een dikke acidlijn in sluipt. Ze kunnen niet per se op collectieve euforie rekenen, maar de India is helemaal vol en iedereen danst met het gezicht op de vloer gefocust.
HET MOMENT:
Daarna raakt hij alleen iedereen kwijt: hij legt zijn set helemaal stil met gepiep en geknars dat het midden houdt tussen de oude modem-inbel-toon en de ruis wanneer je de plug van je gitaarversterker tegen je duim houdt. Op zich vet dat hij het experiment opzoekt, maar dit is oeverloos gefröbel waarbij iedereen begint te ouwehoeren. De hele tent komt tot stilstand. Ook met de IDM-beat die volgt, weet hij niemand meer bij de lurven te grijpen en uiteindelijk bloedt zijn set dood. Zonde.
Volg Lowlands via ons dossier.