DTRH18: Idles wil vechten en verbinden
Brute postpunk uit Bristol met onversneden socialistische inborst
Idles: vijf working class lads uit Bristol, socialisten in hart en nieren. Ze zijn hier vandaag om Tories bang te maken en homofoben in elkaar te trappen. Zeg maar de anti-Yungblud. Dat Idles sinds hun brute postpunkdebuut een fenomeen is geworden, merk je al aan het feit dat de Fuzzy Lop voor aanvang behoorlijk vol loopt. Grappig, die mix van T-shirts in het publiek: van activistische slogans tot bloemenprints, van Metz tot Metallica. Idles wil dan ook verbinden, om samen te kunnen vechten tegen de onderdrukking. Dat is pas punk, verdomme. In guitige pastelkleurige korte broeken benen de mannen het podium op. Talbot staat zich op te fokken, tegen zichzelf schreeuwend met alsmaar roder wordend hoofd.
En dan gaat het los: duizelingwekkende drumsalvo's, scheurende gitaren, een bovenmenselijk snel pompende bas, en de strijdlustige schreeuw van Talbot. Hij beukt zijn vuist tegen de borst, belandt ineens op de grond en maakt een onhandige achterwaartse koprol. Beide gitaristen stampvoeten als padvinders met de knieën omhoog over het podium. Joe legt tussendoor de boodschap nog eens uit: rechtse kranten zijn klote, genationaliseerde gezondheidszorg is goed, uiteindelijk gaat het allemaal om liefde. Een voor een vliegen de bandleden het publiek in, we zitten allemaal onder het zweet, spuug en blauwe plekken. De teksten kent het publiek uit het hoofd, dus als tijdens hit 'Mother' Talbots microfoon uitvalt (moet-ie er ook niet zo mee smijten!) nemen ze het graag van hem over.
HET MOMENT:
De gitarist op links heeft tijdens 'Exeter' zo'n zin om te dansen, dat hij een jongeman genaamd Bram uit het publiek trekt en hem zijn gitaar omhangt. 'Hier moet je het akkoord pakken,' doet hij nog even voor. Bram heeft het meteen te pakken (shoutout naar jou, Bram!), wat de gitarist de ruimte geeft om een bekken vast te grijpen en daarmee als een op hol geslagen speelgoedaapje over het podium te razen. Talbot geeft Bram aan het einde een knuffel, maar zijn bandgenoot moet voor dit rockcliché toch even op zijn nummer worden gezet. 'You know Dave Grohl does that, yeah? Fucking wanker!'
dossier