Buiten de Perken 2025: saamhorigheid tussen akkers en strobalen Buiten de Perken 2025: saamhorigheid tussen akkers en strobalen

Organisator Jan de Koeijer (27) bedacht twee jaar geleden dat een privéfeestje op de boerderij ook uit kon groeien tot een festival. Buiten de Perken wil mensen verbinden met de boerderij, de omliggende polder en de muziek. De familie De Koeijer heet bezoekers welkom op en rond het eigen erf. Jan, die samen met zijn compagnon Niels Heining het bedrijf gaat voortzetten, bouwt voort op het werk van zijn vader Joop en oom Peter. Zijn opa en oma kochten het bedrijf na de Watersnoodramp; Jan en Niels maken nu de overstap naar biologische landbouw, een uitdaging op de zware kleigrond.

Het hoofdpodium bestaat uit opgestapelde kuubkisten, versierd met zonnebloemen, wilgentakken en een Perzisch tapijt. De aftrap is voor BDP invites, met speciale gasten van organisator Jan. Tim de Jong opent met kleine, intieme liedjes over liefde en misverstanden, waarna hij samen met Jan, Hannah de Wit en Steven Schutte – ooit de Wageningse band Beehive Revival – een set speelt met covers en eigen werk. Mede-organisator Piet de Leeuw doet een gastoptreden. Voor Niemand geeft om ons refereert Jan aan de situatie in Israël: “We zijn dankbaar dat we hier kunnen feestvieren, maar we hopen dat het met de rest ook goed komt.” Ondertussen schijnt de zon en dansen Jans ouders Joop en Maritha de openingsdans.

Op het podium op het gazon staat  dan Phebe. Onder de kastanjeboom zingt ze haar zelfgeschreven liedjes, met een prachtige, een beetje klaaglijke stem. Nieuwe liedjes, liedjes die ze weer terug vond van toen ze 17 was. En prachtige kleine liefdesliedjes. Een wit vlindertje fladdert rond het podium. Het publiek wiegt mee en geniet.

Het hoofdpodium schakelt daarna over naar stevige rock met Samphire uit Zonnemaire. Hun rockklassiekers worden met zichtbaar plezier gebracht. Born to Be Wild nodigt uit tot vrij dansen, en Saturday Night krijgt een metalrandje. Met Fortunate Son brengen ze een eerbetoon aan Ozzy Osbourne.

Op het gazon dan MIPS. Myrthe van Dok weet met haar melancholieke liedjes het publiek te boeien. Haar prachtige stem, waarmee ze goed de dynamiek zoekt, maakt het geheel spannend. Windkr8 introduceert ze, verwijzend naar haar optreden twee jaar geleden op Buiten de Perken. “Ik heb een foto met mijn haar rechtop.” Lekkere losse, verrassende liedjes waarnaar het goed luisteren is, liggend en hangend in het gras.

Naast muziek is er ruimte voor verdieping. Op het boerenerf vertelt Kees Slager over het harde leven van landarbeiders: lange dagen, weinig loon en weinig zekerheden. We leren over rangen, standen en de invloed van grote boeren en kerken. Na de Watersnoodramp veranderde het werk, doordat er ook banen kwamen buiten de landbouw. Boer Joop geeft uitleg over bos, weg, klei en zand; broer Peter vertelt over het boerenleven op de monumentale familieboerderij Mon Genie; en Niels Heining leidt een ‘rondje boeren’ met de laatste landbouwontwikkelingen.

Rond etenstijd vult het Paulinho Paes Trio het terrein met jazzy klanken, een mix van Braziliaanse ritmes en kleurrijke jazz. Daarna is het de beurt aan de Schouwse bard Rudy Klippel, die aanvankelijk dacht op een privéfeest te spelen, maar verrast wordt door de 450 bezoekers. Zijn Zierikzeese blues, met nummers als Spreeuwenblues, een cowboyliedje en de ballad Op de weg van terug geweest, mengt humor met melancholie. Met Lawaaipapegaai en de Zeeuwse knipoog naar Miley Cyrus (’k Ouw van m’n eige) bouwt hij op naar de afsluiter De zee van Zierikzee.

Met de volle maan boven het podium en vallende sterren van de Perseïdenregen, betreedt Matta Klap het podium. Hun jazzy, hiphop-geïnspireerde muziek is poëtisch én energiek. Brian Martens opent met Slide:  “Ze willen je zien breken…” waarna Ups-en-downs volgt, met sax van Jaap Verseput. Swen Blikman benadrukt: “Hoe meer je me naar de grond trekt, hoe meer ik ga zweven.” Bij Naaktslak laat de band het publiek meeschreeuwen: “Ik ben…? Een naaktslak!”

Aan Treehook de taak om het festival af te sluiten. “We gaan nog één keer kneiterhard beuken,” kondigt presentator Steven aan. Zanger Maric de Ruiter belooft: “Hoe gekker jullie gaan, hoe gekker wij gaan.” De moshpits ontstaan meteen en mensen headbangen vanaf de strobalen. Met een knipoog naar BLØF volgt het nummer Live by the sea- over dat het hier zo’n geweldige plek is om op te groeien. Maric: “En ik wil hier helemaal nooit meer weg.” Uiteindelijk wordt er een ‘wall of death’ georganiseerd en  de vonken vliegen er vanaf. De apotheose van deze avond is Sun sets too soon, door Maric opgedragen aan zijn overleden vader. “De dagen gaan te snel, mensen gaan te snel weg.” Special guest is René Geelhoed/VOS, die eerst jazzy meepingelt en uiteindelijk vol op de gitaar gaat. “Yeah!” Wat een dag. Wat een avond. Wat een mooi eiland om op te groeien en te wonen.