Hoera! Kreekrock bestaat twintig jaar, en dat is gevierd afgelopen zaterdag in Westdorpe. Dat het heavy open air festival deze mijlpaal bereikt mag een klein wonder heten. Want er is wat afgezien in en om de jongerensoos. Klachten over geluidsoverlast en discriminatie na de eerste twee edities. Slecht weer, dalende bezoekersaantallen en ga zo maar door. De rand van de afgrond is eigenlijk nooit verlaten. Maar juist daar is het festival op z’n sterkst. Kop in de wind, kont tegen de kribbe en doorgaan. Kwaliteit boeken en talent een kans geven. Groot worden door klein te blijven. Vaste bezoekers komen er graag, nieuwe bezoekers worden vaste klanten. De sfeer is altijd hartelijk en eenieder is welkom. Ook op het vierde lustrum. Gefeliciteerd Kreekrock!

Wie jarig is trakteert en daarom pakt Kreekrock deze editie eens feestelijk uit. Met natuurlijk ruimte in het programma voor nieuw talent, maar ook underground parels en een gerenommeerde hoofdact. Want niemand minder dan Hippotracktor mag rond mindernacht de kaarsjes uitblazen. De Vlamingen stonden al op de grootste podia (o.a Alcatraz, Graspop) en bewijzen ook op een knus Zeeuws-Vlaams podium waarom de band daar mocht staan. Hun progressieve sludge , post-metal-mix raakt iedere vezel van je ziel. Heerlijk lang uitgesponnen nummers met hoge toppen en diepe dalen. Van ‘Manifest The Mountain’ tot ‘Beacons’ is het genieten van zoveel energie en sfeer. De band bestaat uit gerenommeerde muzikanten (o.a Psychonaut, Before He Shot Her) en die zetten samen een zeer dikke show neer.

Nog meer indruk maakt het Utrechtse Ontaard. Hoeveel wanhoop en depressie past er eigenlijk in één liedje? De sfeer is de hele set heerlijk sinister. Mede of eigenlijk dankzij de spoken-word stukken van frontdame Shira van der Wouden. Lezend, pratend, fluisterend. Alsof er niemand is. Murmelend tegen zichzelf legt ze al haar pijn en frustratie op tafel. De felle growls en screams die daarna uit de toch bescheiden ogende dame ontsnappen zijn indrukwekkend. Er is geen ontsnappen aan als deze vulkaan tot uitbarsting komt. Omgeven door brede gitaarpartijen en knallende drums als alle opgebouwde energie ontsnapt. Dit is de blackmetal variant van Rolo Tomassi. Gaat dat zien en horen als je de kans hebt.

Sinds 2019 heeft Kreekrock een tweede podium. Knus in een tentje aan de andere kant van de soos. Hier spelen de niet metal gerelateerde acts. Singer-songwriters, alternatieve gitaarrock, indie, niets is te gek. Het is een verrijking voor het evenement en zorgt voor veel afwisseling in de line-up. Want naast de echt harde genres is er nog veel meer underground natuurlijk. Vandaag maken twee acts echt indruk. Lucas Thijs en Rats and Daggers. De eerste wordt aangekondigd als muzikale alleskunner en daar is geen woord van gelogen. In dienst van Indigo Pastel speelde hij een dag eerder het gemeentehuis van Terneuzen plat. Nu is hij de ster van het podium. Omringd door zijn Indigo Pastel bandmakkers die nu in zíjn dienst staan.  Indierock, shoegaze met referenties richting The National en Arcade Fire. Wat een fijne stem heeft die man.  Met die troef en zijn prettige no-nonsens uitstraling windt Thijs het publiek om zijn vinger. Ook Rats and Daggers maakt zoals gezegd indruk. Het Utrechtse powertrio rockt de tent maximaal. Met een gruizige mix van punk en garagerock is het moshen geblazen. Frontdame Imara Speek is in topvorm en daarmee wordt het een heet half uurtje.

De grote verrassing vandaag is afsluiter Rraouhhh! Dit Brusselse duo brengt een dansbare disco-set met enkel analoge synthesizers Maar hier moet je wel van houden. Alles is vintage aan deze act. Het is dansbaar als een malle, maar ook rauw, onbespoten en een beetje stoffig. Het geheel is een beleving op zich. Het piept en kraakt zonder grenzen. Wie dit leuk vindt heeft de tijd van zijn of haar leven.

De lange adem van Kreekrock is ook te danken aan de nuchtere aanpak van de organisatie. Een biertje is betaalbaar, de entreeprijs verwaarloosbaar en het festivalterrein is knus en gezellig. Artiesten worden goed behandeld, maar er is geen luxe. What you see is what you get. Al jaren. Iets waar het feest ook om geroemd wordt door de muzikanten. De meeste komen er graag terug, al dan niet in een andere band of formatie. Zo ook de leden van voormalig Steenworp-winnaar Our Common Sense. Die zijn terug met een nieuwe band en geven Nederland de eer van de allereerste show. Die nieuwe band is Vagevuur. Een Amenra-adept dat Vlaams spoken-word vermengt met doom, sludge post-black en noise. Zanger Thomas De Wispelaere heeft een geweldige strot, het is alleen jammer dat de vocalen niet iets harder in mix staan. Nu wordt zijn vocale boetedoening overstemd door de soundtrack die je voor de poorten van de hel moet brengen. Dat lukt nog niet helemaal, maar de potentie is er wel degelijk. Een groepke om in de gaten te houden. Fanatiek en aanstekelijk enthousiast zijn de mannen van Four In Blood. Deze nieuwe Zeeuws-Vlaamse metalband rijgt aan het begin van de middag al het goede van jaren tachtig thrash en 90’s metal aan elkaar. Covers en wat eigen nummers.  Muziek uit decennia die geen van leden bewust heeft meegemaakt. Hoe mooi is het dan dat ze daar juist hun passie in gevonden hebben. Dat ze na hun eigen show ook elke moshpit voor het hoofdpodium in gang trekken is gedenkwaardig. Laat deze jongens maar schuiven, die komen er wel. Ook fris en fanatiek is het Walcherse combo Break Out. Via Popsport heeft de band al wat ervaring opgedaan. Vandaag laten ze horen dat de Neerlandse stoner-scene Zeeland in het oog moet houden.

Gepokt en gemazeld zijn de punkers van Pennypacker uit Gent. Met een strakke rockshow krijgen ze de eerste dansers op de vloer. Hun landgenoten van Boudica Rocks proberen ook het veld naar hun hand te zetten met klassieke hardrock die tegen heavy metal aan schuurt. Het geheel is vermakelijk maar niet meer dan dat. Al is het podium niet eens heel indrukwekkend van omvang, het is wel te groot voor deze vier uit Vlaanderen. Maar dat Kreekrock ze haalt en een kans geeft, zegt genoeg. Want zonder aanwezige potentie is er geen plaats in de herberg.  Dat het er niet bij iedereen uit komt? Dat kan gebeuren, maar ook nieuwe kansen bieden zich aan. Want Kreekrock’s 21e verjaardag, betekent officieel volwassen. En dus weer een feestje volgend jaar aan de Kapittelstraat in Westdorpe.