ASPACETOLIVE, een project van Marijn Evers, mag de showcase-avond openen. Hij combineert hiphop met pop en wat stadionrock-invloeden. Behalve dat zijn tracks voornamelijk vanuit een laptop komen, speelt hij ook wat tracks met piano begeleiding. Er staat nog een kamerplant naast en er valt tussen die nummers een ongemakkelijk loopje. Ook speelt hij nog Snow Patrol’ ‘Chasing Cars’, en kiest daarvoor om deze vanaf een laptop af te spelen in plaats van zelf te begeleiden. Nu valt de cover in het niets en dat is jammer. Dat de gehele act in een begin stadium staat is inmiddels wel duidelijk. Evers heeft een interessante stijl gevonden die hier in het Zeeuwse en West-Brabantse niet veel te zien is.
Tweede act van de avond is voor Manic. Deze negentienjarige hiphopper uit Bergen op Zoom zit er al lekker in en danst wat in de rondte, terwijl hij zijn tunes met Engelstalige teksten er doorheen ramt. Zijn meegebrachte dj staat achter de dj-booth, met niets meer dan een laptop. Een draaitafel? Nee, een laptop en een play-button is voldoende. De act zelf heeft meer ballen dan zijn voorganger en krijgt het publiek mee, al blijft het oppervlakkig.
In het begin van het jaar vinden normaliter de voorrondes plaats van de T-Strijd in Gebouw-T. Dit seizoen heeft een andere opzet gekregen dan andere jaren. De voorrondes waren via een livestream te bekijken. Uiteindelijk staan Manic, The Yummy Mouths, ASPACETOLIVE en Akuma Jin in deze showcase. In de periode voorafgaand hebben de acts coaching gehad.
Akuma Jin is van een ander kaliber. Waar de zanger eerst solo op de bühne stond tijdens de voorronde, heeft hij nu gezelschap van zes andere bandleden, inclusief drie backing vocals die gedurende de set geblinddoekt op het podium staan. Een gedaantewisseling als het om productie gaat, maar het hele concept is wat onduidelijk. Met anime-visuals op de achtergrond, een drummer en twee metal-gitaristen krijgt het publiek een mengelmoesje van hiphop met metal van de plaatselijke Japanner. De backing vocals vallen deels weg in de bak geluid van de gitaristen. De opzet is aardig, al zijn de Japanse invloeden niet te horen in de muziek en staan de backingvocalisten er best wel lullig bij.
Het beste is gelukkig voor het laatst bewaard. The Yummy Mouths sluiten de avond af. Deze Belgische driemanformatie valt te vergelijken met SONS, Ramkot en DIRK.. Rechttoe-rechtaan rock en niet meer dan dat. Simpel maar doeltreffend en het zit muzikaal het best in elkaar. Gezien in België en Nederland eerder genoemde bands zeer goed aanslaan, zou dit ook nog eens kunnen gaan werken.
Concluderend is dat het niveau van deze T-strijd showcase/finale lager ligt dan andere jaren. Wel geeft Gebouw-T net als andere bandcompetities nu ook aandacht voor het stukje coaching en advies. Op naar een nieuw T-strijd-seizoen!