Dik tien jaar is het stil geweest in het This Beautiful Mess-kamp. Tot een jaar of drie geleden heel voorzichtig het vuurtje weer werd opgepookt. Onder de uitgedoofde bovenlaag bleek nog voldoende brandbaar materiaal te liggen waardoor het niet te moeilijk was om het vuur weer terug tot leven te wekken. Dat resulteert in de ep Second Mountain Songs en de zes tracks ademen de typische sfeer die deze groep zo uniek maakt. Dromerig, melancholisch, eerlijk, emotioneel en liefdevol. Alsof de tijd heeft stilgestaan.

Na het album 'Away With The Swine' uit 2006 en de titelloze plaat onder de naam ‘People Get Ready’ uit 2010 (als we die mogen meetellen) is ‘Second Mountain Songs’ de vijfde release in twintig jaar voor This Beautiful Mess (TBM). Deze ep is vernoemd naar het boek van David Brooks’ 'Second Mountain', waarin de schrijver verhaalt over ‘Seized By Joy' ofwel groeien door vreugde. TBM-zanger Arjen van Wijk vindt dat echte diepe vreugde iets is wat je overvalt, wat je ontvangt. Hij vindt het Engelse ’joy’ ook meer dan wat de Nederlandse vertaling (vreugde) kan omvatten. Joy is volgens hem veel rijker en dieper dan gewoon maar leuk en fijn. Dat gezegd hebbende, leggen we verwachtingsvol de naald in de groef.  

Opener 'Lent (before the joy came in)' is een ingetogen melancholisch lied, met een prachtige lead van Van Wijk. Hij is nog altijd geestelijk vader van deze band en behandelt zijn kindje zoals elke ouder zijn kroost moet behandelen. Zijn uitgangspunt is de liefde. Onvoorwaardelijk, maar niet direct vanzelfsprekend. Kritisch, maar niet veroordelend. Deze opener kent een prachtige opbouw van orgel en gitaar en ontluikt als de mooiste roos bij de eerste zonnestralen. Naar het einde toe zit er een fraaie dreiging in, maar het geheel spat nergens uit elkaar. De eerste conclusie is dat TBM gewoon weer oppakt waar ze het tien jaar geleden heeft neergelegd. Zeer knap, want niets klinkt gedateerd of als oude wijn in nieuwe zakken.  

'Bright Abyss' leunt volledig op een fraai gitaarloopje van gitarist Axel Kabboord, waarnaast de mooie samenzang van de frontman en toetseniste Lidia van Maurik het nummer verder optilt. Die combinatie is altijd al een schot in de roos geweest en ook nu de garantie tot succes. Van Wijk met zijn eerlijke emotie en zijn vrouwelijke compagnon die het geheel op zeer subtiele wijze kracht bijzet. Subtiliteit is sowieso wel van toepassing op deze band. Er gebeurt veel in de nummers en over alles is nagedacht. Dat is ook direct de kracht van deze plaat. Het is duidelijk een collectief gebeuren. In 'Low Gravity Day' gaat het tempo iets omhoog. Het geheel heeft een zwaar The Cure-gehalte. Het is een eerlijk lied, waarin de frontman zijn hart uitstort in dit diepgaande relaas. Vanwege dit soort nummers heeft TBM ooit het label emo opgeplakt gekregen. Terecht, want emotioneel is het.

“I Need More Than Just A Little Grace. I Gotta Feel The Mountains Tremble”

Door weidsheid in de muziek lijkt het zeker alsof dit van de hoogste berg geroepen wordt, zo het dal in. Muzikaal is dit krachtig en mooi, maar tekstueel is dit nummer een parel.  

Kant B begint met 'At Ease With The Caos In Our Time'. Een alternatief popliedje, niets meer of minder. Mooie koortjes, mooie gitaren die fijn los meanderen door het spoor dat getrokken is door de stuwende slagen van drummer René de Vries. 'All The Leaves Fly For Us' is track nummer vijf en de toetsen hebben wederom de hoofdrol. Het is een liefdesliedje, vol hoop en verwachting met opnieuw een prachtige meerstemmigheid. De zon gaat schijnen als je dit hoort.   

Als afsluiter heeft de band het beste tot het laatste bewaard. 'Bethesda' is haast een singer-songwriter liedje, want het is fragiel en klein met een mooie Damien Rice-feel. De naam Bethesda betekent 'Huis van Barmhartigheid'. Daar in dat huis was een bad van wedergeboorte waar ooit een lamme weer leerde lopen.

De song is een eigentijdse gospel, waarin de Christelijke identiteit van de muzikanten meer dan ooit naar voren komt. De coupletten zijn klein, maar het refrein is met velen samen te zingen. Het is dan niet meer ingetogen, maar het gaat voluit en hierin valt de hele plaat samen met vreugde, hoop en liefde. Uiteraard is er een randje melancholie, want iedereen heeft wel eens iets meegemaakt in zijn of haar leven, evenals de leden van deze band. Wanhoop niet - is de boodschap - liefde komt niet vanzelf, maar zal er altijd zijn: “Hope Allows Us To Keep Pushing Forward”.  TBM wordt maar niet ouder en is overtuigend begonnen aan haar derde jeugd. Wat een vreugde.