Country-punkabilly, zo noemen deze vijf Zeeuwen hun muzikale creaties. Het meest opvallende aan de tien nummers is dat de Baldrick Brothers er voor hebben gekozen om minder rockabilly en meer country en folk te gaan gebruiken. Dat merk je nog niet aan opener ‘Redneck Rampage’, wat een fijn nummer moet zijn om live te spelen. Het opzwepende karakter past goed bij de band. Jammer is dat het na dit dansnummer wel een beetje klaar is met het live-gevoel. Met het punk-gevoel ook. Dat heeft ook te maken met de productie, die is eigenlijk te netjes. Te steriel. Op hun eerste plaat ‘Cunning Plan’ was dit gevoel er veel sterker. Die plaat begint met een vuige mondharp en een wat krakende productie. Precies wat dit soort muziek nodig heeft. Nu heeft alleen ‘Swamp Blood’ nog dat gevoel. Het is een gemis dat er geen uit de bocht vliegende gitaren, mondharpen, zangers of zangeressen zijn.
‘Crimson Red’ is vooral een plaat waarop mooie liedjes staan die keurig binnen de lijntjes zijn ingekleurd. De broers laten horen dat ze leuke country/folky liedjes kunnen maken. De uitstapjes naar de rock-‘n-roll, rockabilly zoals u wilt, zijn er gelukkig nog, maar ze zijn spaarzaam. Met vlagen komt het gevoel boven dat ook folk band The Old Firm vroeger kon oproepen. Niet in de laatste plaats door het opnemen van de folk klassieker ‘Raggle Taggle Gypsy’. Een nummer dat ook The Old Firm tot vervelens toe gespeeld heeft. Kleine troost: ook die band was live een stuk interessanter dan op cd.