Het is nog even wachten op Marike Jager. De Middelburgse YSA (Isabelle van Beek) mag het publiek eerst opwarmen. Het is tof om te zien hoe zij zich als act ontwikkelt: Waar ze eerder nog met een dikke show op Klomppop stond en meedeed aan de Popronde, is ze nu alleen samen met haar drummer. De elektronische sound die ze heeft ontwikkeld in de afgelopen jaren is langzamerhand op de achtergrond beland. Ze neemt voor dit optreden haar gitaar weer ter hand, maar behoudt daarin wel de elektronische sound. Qua onderwerp gaan haar liedjes, zoals ‘Devil’, over van alles – van onbereikbare liefdes tot de stad Berlijn.
Marike Jager is terug! Na een periode van vijf jaar heeft Marike Jager een nieuwe plaat uitgebracht en deelt ze haar nieuwe muziek graag met het Zeeuwse publiek.
©
Tim van Kleunen
YSA
©
Tim van Kleunen
YSA
©
Tim van Kleunen
YSA
En dan is het toch tijd. Marike Jager stond zes jaar geleden ook al eens in Middelburg, met een optreden in de Engelse Kerk, ten tijde van het uitbrengen van het album ‘The Silient Song’. Een akoestisch album met kleine liedjes over het leven. Eind vorig jaar zou ze terugkeren naar Poppodium De Spot in Middelburg, maar zei af wegens ziekte. Nu is het zover. De Volkskrant gaf de uitgebrachte plaat ‘Hey Are You Ok’ (2019) al eens vier sterren. Vrijwel alle nummers van de plaat worden gespeeld. Jager staat zelf vooraan in de schijnwerpers, terwijl haar bandleden in in de luwte staan. Het geheel is hierdoor allemaal wat stijfjes en braaf. Van het vorige album is weinig meer van terug te vinden in de set en Jager is gegaan voor een meer elektronisch geluid – denk hierbij aan Talking Heads en Feist. Die ommezwaai heeft ze gemaakt, en dat is tof om te zien.
Halverwege speelt ze twee liedjes, ‘San Diego’ en ‘Hey’. Die laatste gaat over iemand moeten missen. Eerst een beetje, later steeds meer. “Maar hé, het is oké,” zegt ze aanvullend bij het inzetten van San Diego. Mooie liedjes, gebracht met veel passie. Het probleem is echter dat qua show het net dat beetje extra bijzonderheid mist. De Spot biedt genoeg mogelijkheden om bijvoorbeeld een nummer midden in de zaal – of in een ander gedeelte van de zaal – ten gehore te brengen. Marike Jager houdt de boel op de bühne, waar haar bandleden ook staan. Dit blijft de hele show zo, ook als we even terug in de tijd gaan met een sprong naar de 80’s, wanneer Madonna’s Material Girl gespeeld wordt. En ook tegen het eind, wanneer Marike Jager nog even een onderkaaktraining uitvoert met ‘Marakaka’ – een lied dat een paar tongkrakers heeft, en een typische sound te vergelijken met die van de band My Baby. Als toegift speelt ze nog een gouwe ouwe, ‘See the Trigger’, gehuld in een nieuw ‘jasje’.
Marike Jager heeft na vijf jaar zich wederom bewezen zichzelf te hebben herontdekt. Muzikaal zeer sterk en energiek, maar wat betreft show is het stijfjes en eerder saai dan memorabel.