In de gezonde muzikale grond van Zeeuws-Vlaanderen zijn al vele bands ontloken. Vele eendagsvliegen, maar ook zeker groepen die een onuitwisbare indruk hebben achtergelaten. Het net opgerichte Mould wil ook iets toevoegen aan de Zeeuwse muziekcultuur. Een mix van doom, stoner en noise in dit geval. Het concept staat in de stijgers maar het idee voor deze formatie bestaat al veel langer. Een gesprek met drie gedreven muzikanten.

Een Skype-interview met vier personen is best even wennen voor iedereen, maar in deze tijden van coronacrisis ontkom je er bijna niet aan als je nog eens een band wilt spreken. Na wat ongemakkelijke momenten en opstartproblemen, belanden uiteindelijk de vragen bij de juiste persoon en komt er een mooi gesprek op gang. Een inkopper voor een nieuwe formatie is natuurlijk waarom de band is opgericht, maar zonder enige schroom en enthousiast geeft gitarist Mark de Smit daar antwoord op: “Het begon allemaal al een behoorlijke tijd terug met wat jammen samen met zangeres en gitarist Jeska Buhmann. We doken de oefenruimte in en gingen gewoon jammen en  muziek maken. Het is allemaal toen wat stil komen te liggen maar sinds - zeg anderhalf jaar - ben ik weer aan het schrijven. Het idee is altijd wel geweest om er iets mee te doen, dat proces is nu zo’n anderhalf jaar aan de gang.”

“Ik heb aanleg tot depressie maar kan juist door de muziek weer helemaal terug komen.”

Juiste moment
Het drietal wordt gecompleteerd door gitarist Douwe Vrieswijk. “We zagen dat Douwe regelmatig muziek plaatste op zijn Facebookpagina. Heel vaak ook precies de muziek die wij ontzettend tof vinden”, vertelt Jeska. Zo komt van het een het ander en vormt het drietal een band die nummers maakt in de voor hun geliefde mix van doom, rock, noise sludge en stoner. Douwe: “Het genre an sich vind ik mooi. Ik ben niet vies van het zwaardere duistere werk. Mijn muzikale soloprojecten komen eigenlijk nooit echt van de grond en ik had weer zin om in een band te spelen. Mould kwam precies op het juiste moment.” Met drie snarenplukkers in de gelederen is daar geen gebrek aan. Een bassist en een drummer daarentegen zijn er nog niet. Mark: “We zijn eerst gaan creëren met zijn drieën. Nummers maken. Er is wel intresse van een bassist en een drummer,  maar vanwege het coronavirus ligt alles nu stil. De eerste repetitie met een volledige band laat dus nog even op zich wachten. Voorlopig is Mould dus nog een trio.”

Identiteit
Beinvloed door bands als Thou, Elder, Yob en nog zoveel meer groepen probeert Mould een eigen geluid en identiteit te vinden. “Mould is geen one trick pony”, legt Mark uit. “We zullen niet een song elke keer het zelfde spelen zoals het bedacht is. Er is juist ruimte om daar vrij mee om te gaan.”  De drie zijn het er over eens dat de Mould-identiteit ligt in de mix van de bands die ze zelf te gek vinden en het gebruik van cleane vrouwen zang. “We willen door een cleane zangstem te gebruiken juist een eigen draai geven aan het geheel. Je zou misschien een zware grunt of scream verwachten maar daar kiezen we bewust niet voor. Wat niet betekend dat we in de toekomst daar geen gebruik van zullen maken.”Jeska is behalve gitariste ook frontdame en tekstschrijver van de band. “tekstueel gaat het over de pijn in het leven, verval in de natuur. Het kan over zoveel gaan. Laatst las ik een zeer interessant boek (‘Benedenwereld’ van Robert Macfarlane)  wat me eigenlijk direct inspireerde tot het schrijven van de tekst van het nummer ‘Verticality’.

“We willen door een cleane zangstem te gebruiken juist een eigen draai geven aan het geheel."

Therapie
De grootste drijfveer om de muziek te maken die ze maakt, is voor Mould melancholie. “Veel nummers zijn in het donker geschreven. Een beetje tokkelen op m’n gitaar in de nacht, ken je dat? Dat roept bij mij een fijn gevoel op. Daar wordt ik rustig van. We hebben allemaal wel last van depressieve trekjes en hoe om te gaan met de wereld waarin we leven. Dan is het fijn dat we muziek kunnen maken. Muziek maken is de beste therapie die je kan hebben”, lacht Mark. Douwe valt hem daar in bij. “Ik spreek nu even voor mezelf maar ik merk dat bij mij zware muziek bevrijdend werkt. Ik heb aanleg tot depressie maar kan juist door de muziek weer helemaal terug komen. Na het luisteren of spelen ben ik weer helemaal leeg en rustig in mijn hoofd. Veel mensen zullen dat soort muziek wel herrie vinden maar voor mij werkt het echt therapeutisch.” Die ‘therapie’ moet in de toekomst gaan leiden tot het spelen van shows en er gaat een album komen. Mark: “Je moet jezelf als band wel doelen stellen. Dat doen wij ook. Dus in de toekomst willen we gewoon veel shows gaan spelen en plezier hebben op het podium. Er is als muzikant geen betere plek om te zijn dan het podium. Dat is thuis, ook voor mij. We gaan de komende tijd eerst de band voltallig maken en nummers schrijven. Als de tijden weer goed zijn vliegen we er vol in.” De eerste show van Mould staat voor alsnog gepland op 26 september tijdens Kashfest in Oostburg.