Het is bijna zomer en traditiegetrouw sluit Podium-Z het traject voor dat jaar dan af op strandpaviljoen te Noordduine. Op de een of andere manier is het bijna altijd mooi weer, zo ook afgelopen zondag. Niet te veel wind, flink zonnetje en een aangename temperatuur. Voor de vijf finalisten (Tricycle, Disspelled, Nameless, Jeremy Lahr, AM) had het niet beter uit kunnen komen. Een toffe locatie en veel ‘toevallig’ publiek dat regelmatig blijft hangen, zorgen voor een goede sfeer tijdens de finale.

Helaas moesten acts Stony en Love at Third Sight afzeggen, maar runner-up Dispelled van de voorronde op Hrieps wordt gelukkig bereid gevonden om alsnog aan de finale deel te nemen. De vijf acts zetten een niet vaak voorkomende kwaliteit neer en maken het de jury ontzettend lastig. Kwartet Tricycle – ditmaal met drummer Robbert van Beemter – overtuigen met hun set lieve liedjes waarin zangeres Noëlle Sallent een prominente rol heeft. Haar stem alleen is reden genoeg om een keer naar Tricycle te kijken.

Grootste verrassing zijn de drie heren van Dispelled, die een ongekend goede set spelen. De band valt geregeld tussen wal en schip omdat ze net niet hard genoeg gaan om de hardcore metalfans te bekoren, maar te hard zijn om de rockliefhebbers in het publiek aan te spreken. Nu valt alles op zijn plek. De band is strak, de teksten zijn goed te verstaan en er zit een goed tempo in het optreden. Opvallend veel publiek blijft staan, en terecht. Enig inkakpuntje was ballad ‘Till My Last Dying Breath’, maar verder zien we Disspelled graag vaker zo terug.

Bands Nameless en Jeremy Lahr behoeven weinig introductie meer. Waar Nameless duidelijk voor een sterke, energieke set met veel lol gaat, is Jeremy Lahr een stuk eigenwijzer. Beide groepen – hoewel vrijwel heel Nameless ook als backing band van Jeremy Lahr fungeert – spelen voornamelijk eigen werk met enkele covers. Hoogtepuntje is Jemery Lahr’s akoestische uitvoering van Rocket Man middenin het publiek, voetjes in het zand.

Formatie AM rondom veelzijdige singer-songwriter Bram Pelgrim (ook wel bekend van Harbour of Souls en Planet of Waves) is nog niet lang bij elkaar maar overtuigt onmiddellijk. Het is een grappig zicht, een zanger in punkachtige kleding die de liefste liedjes zingt over zijn leven en ouders. AM is lekker eigenwijs (zo eindigt nummer ‘I Am Done’ ook halverwege het eerste refrein na de woorden “I Am Done”) en verwordt het niet tot nóg maar weer een formatie rondom een singer-songwriter.

Terwijl de jury in heftig beraad is, speelt de laatste workshopband. Podium-Z tracht naast talentenwedstrijd ook een talentontwikkeltraject te zijn en bewijst dat keer op keer met de workshopbands. Daarin schrijven kinderen en jongeren zich in, oefenen zij vier keer samen onder begeleiding van een coach en mogen ze gelijk optreden. Opvallendste act was all-female act The 21st Generation die volgend jaar zomaar eens deel zouden kunnen nemen aan de wedstrijd.

Na lang wikken en wegen komt de jury met één punt verschil op winnaar Jeremy Lahr uit – overigens een act die is ontstaan uit het workshoptraject van Podium-Z. Hij wint studiotijd bij FuzzTone Studio, alsmede een plekje in de Zeeuwse Belofte 2020.