De West-Zeeuws-Vlaamse death metalband Imprisoned In Flesh werkt al een aantal jaar in relatieve rust aan hun muzikale escapades. Dat heeft tot nu toe geresulteerd in een demo in 2014 en de ep The Sixth Great Extinction in 2016. Eind 2018 werd een tweede ep op de mensheid losgelaten. Onder de noemer ‘The Cancerous Wings of Humanity’, vuurt de band vijf bikkelharde death metalnummers op je af.

Imprisoned In Flesh is een band met een zogenoemde old school benadering. Wat heet. Zo’n beetje alle bands die het death metalgenre groot hebben gemaakt staan aan de wieg van dit schijfje. Van Bolt Thrower tot Gorefest en van Morbid Angel tot Cannibal Corpse. Al hadden de albums van die bands in hun hoogtijdagen wel een betere productie dan deze cd. Old school kan ook iets te ver worden door gedreven. Al moet gezegd dat de doffe-deken-kartonnen-doos-productie na verloop van tijd wat begint te wennen.

De vijf Fleshers bouwen hun plaat goed op. Er wordt geopend met het beste nummer wat ze tot nu toe geschreven hebben. ‘The Pretorian Prostitute’ is tekstueel misschien controversieel, muzikaal is het een dikke prima. lekkere gitaar riff, beetje groove, veel energie, goede opbouw. Knallen vanaf de eerste seconde. Dit alles afgetopt met de droge rochel van frontman Martijn van den Beukel. Het nummer opent met een quote uit de film ‘Blood Diamond’. Hierna is de lompheid troef maar blijft het nummer, als enige van de vijf, echt overeind. Een prima visitekaartje voor een death metalband die optredens wil scoren. ‘The Final Disorder’ is een aanklacht tegen de mensheid van deze tijd. Hier laat de band weten dat ze ook echt iets te melden heeft. Drummer Wouter Nuytinck mag zich lekker uitleven in dit nummer wat rond zijn drumpartijen lijkt opgebouwd.

‘Lamentable Reproduction’ valt muzikaal vooral op door de onverwachte gitaareffecten van gitaristen Laurens de Rooij en Benjamin Moll. Ze passen wel in de tempowisseling halverwege. Even een moment om de nekspieren wat rust te geven. Want deze Oostburgse tank dendert maar door en vermorzeld zonder veel moeite alles wat op zijn pad komt. Ook in ‘Silence’ is er geen ontkomen aan. Bruutheid ten top. De hoofdrol is voor bassist Sam Kunst. Al kan ook hij niet voorkomen dat dit nummer het minste is van de vijf. Het is een herhaling van zetten en snelheid. Mede hierdoor mist het de spanning die de andere nummers wel hebben. Afsluiter ‘Omnicide’ heeft ook een beetje last van dit euvel maar wordt gered door de minimale lengte en lange aanloop. Waar ‘Silence’ hoorbaar Gorefest in zich heeft, kent het slotstuk een duidelijke Bolt Thrower-benadering.

Imprisoned In Flesh is weer een stapje verder in het ontdekken van wat de band kan. Brute death metal interessant houden is lastig maar dit viertal slaagt er steeds beter in. Met ‘The Pretorian Prostitute’ als voorlopig hoogtepunt. Over de productie kan je discussiëren. De stijl die mixer Matthijs Quaars nu gebruikt heeft, is echt niet van deze tijd. Maar het is duidelijk een keuze van de band om alles te laten klinken als een jaren tachtig demotape. Dat moeten we dan maar accepteren. Eind conclusie: Wie zijn nekspieren weer eens lekker los wil maken of gewoon graag ruzie zoekt met de bejaarde buren, ‘The Cancerours Wings Of Humanity’ vol op de speakers is in beide gevallen een aanrader.