De zevende editie van de Kashfest Hardcore editie in The Lane in Oostburg was er een om niet snel te vergeten. Met bands in vorm, publiek in vorm en een huisband in topvorm. Het was zweten in het kleine zaaltje, maar elke druppel was het meer dan waard.

Er zijn vast mensen die iets vinden van het feit dat de medeorganisator van dit feest zijn eigen band Fists Of Time ook steevast een plekje geeft. De eerste editie als opener en nu als afsluiter, maar dat heeft vandaag een hele goede reden. De groep heeft een nieuwe ep en presenteert die vanavond. En hoe! In de dertig minuten dat deze Zeeuws-Vlamingen op het podium staan is het een brok energie en overtuigingskracht. De eenheid is duidelijk gegroeid door de vele shows van de afgelopen tijd. Was het in eerste instantie alleen zanger Dannie die de kar trok. Nu staat er echt een band. Een collectief met een missie. Het nieuwe schijfje heet ‘Still Killing the Dream’ en dat zegt heel veel. De toon is harder geworden, omdat het leven harder wordt. De muziek is agressiever door wat meer metal in te passen. De urgentie is zeer hoog. Dit alles mist zijn doel niet. Als mokerslagen komen de nummers binnen The Lane gaat compleet los. Het is prachtig om te zien hoe een band uit de polder zich een slag in de ronde werkt en daar langzaam de vruchten van begint te plukken. Want deze energielevels haalt de groep niet alleen in hun thuishonk maar ook op tournee in Duitsland of tijdens een show in Limburg.

Fists of Time

Fists of Time

Ook indrukwekkend is het optreden van het Friese Chelsea Smile. De band opent met Obituary’s ‘Redneck Stomp’ en zet zo direct de toon. Ook hier met metal doorspekte hardcore met een hoog energieniveau. Het is de eerste band die het publiek in beweging krijgt, en terecht. Er moet voor gewerkt worden maar uiteindelijk stappen deze Friezen als winnaar van het podium. Ook het Vlaamse Revealed doet het erg goed. Frontdame Vythica Vixsen weet wel waar Abraham de hardcore heeft gehaald. De tengere Belgische ‘preekt’ vanaf een appelkist en spuugt vanaf daar haar frustraties de zaal in. Met een stem als een bootwerker die tegen een zuidwester storm in probeert te praten legt deze dame samen met haar band je de wil op. Muzikaal is het meer traditionele hardcore. Venijnig en scherp en zeer accuraat.

Dead District bestaat uit behoorlijk ervaren muzikanten en dat is wel te horen. Dat niet alles even goed uit de verf komt is jammer. Vroeg op de avond is het publiek ook nog niet helemaal wakker. Dat verdient een herkansing. Voor de variatie heeft de organisatie ook een niet hardcore band uitgenodigd. In de vorm van Changing Tides komen ook de metalcore liefhebbers aan hun trekken. Natuurlijk zijn de lijntjes binnen dit soort genres dun. Deze Branders hebben het laatste jaar een nieuwe zanger ingewerkt, en spelen vanavond hun laatste show met de huidige bassist. Wisselingen in een band zorgen meestal niet voor directe vooruitgang. Hopelijk vinden ze een nieuwe snarenplukker want de potentie is zeker aanwezig.

Changing Tides

Chelsea Smile

Revealed