Veelzijdige eerste dag van Crammerock 2018 Veelzijdige eerste dag van Crammerock 2018

Het is al vroeg een vrolijke bende op Crammerock. Gestapo Knallmuzik en Fleddy Melculy bouwen een groots feest. Maar ook het Engelse The Go! Team onder aanvoering van Ian Parton weet wel hoe je een festivaloptreden moet vormgeven. De tent is wel aanzienlijk leger dan bij de voorgaande acts, maar dat mag de pret niet drukken.

The Go! Team startte in 2000 in het kustplaatsje Brighton. Was het album ‘The Scene Between’ uit 2015 meer een soloproject van Parton, anno 2018 staat het team weer compleet met rapper Ninja en gitarist Sam Dook op het podium.

We horen een bijzonder funky optreden met Abba samples, Sonic Youth gitaren en een lekkere Kool and the Gang-vibe. Denk aan een kruising van Basement Jaxx en The Flaming Lips. Ninja is de perfecte frontvrouw en rapt en danst het podium plat. Even verdwijnt ze, om vervolgens terug te komen met een verjaardagstaart. Ian Parton is vandaag jarig en dat moet gevierd worden.

The Go! Team is lekker vreemd, perfect voor dit festival.

Vorig jaar stond ze ook al op Crammerock, toen op de Club Stage als nieuw talent. Dat ze talent heeft blijkt wel, want dit jaar mag ze de Main Stage vermaken. De carrière van de 18-jarige gaat als een speer. Met hitjes op Studio Brussel en een optreden op Rock Werchter kan dit jaar niet meer stuk.

Dat geeft bijna garantie op een topoptreden, maar dan moet je uiteraard niet de laptop vergeten. Als een speer op en neer naar Gent en na een kwartier vertraging kan Bale uiteindelijk beginnen. Gekleed in een lang rood vest met daaronder een te warm gewassen topje staat ze zelfverzekerd voor het publiek. Het wachten is haar nu al vergeven. Maar ook muzikaal weet ze te overtuigen en laat ze zien dat de groei van Club naar Main volledig terecht is. Volgend jaar hoofdact?

Het rotjochie dat de beste vriend is van Alex Turner heeft altijd al in de schaduw van hem moeten staan, maar dankzij project The Last Shadow Puppets krijgt ook hij de waardering die hij verdient. Kane komt al meteen knallend het podium op, de rockgod is hier immers om te laten zien wie er tegenwoordig nog wél de meeste gitaren in zijn platen gebruikt (sorry Alex). Meteen zit de sfeer erin bij de voorste rijen mensen, er wordt gedanst, zelfs al met de nieuwe nummers van 'Coupe de Grace' meegezongen en vrienden vallen elkaar in de armen en om de schouders. Het middensectie laat Miles ook van zijn 'echt wel serieuze kant' horen en krijgt wat minder response maar met de hattrick 'Hot Stuff' (van Donna Summer), 'Don't Forget Who You Are' en 'Rearrange' krijgt Crammerock een masterclass gitaren smijten. Dat Miles Kane op Crammerock staat, dat moet gekoesterd worden en het is dan ook al snel een vroeg hoogtepunt in een nu al mooie editie. 

"Wie van jullie kan er 'Shooting Star' meezingen?" wordt er vooraf nog gevraagd door de presentatrice, waarna half Stekene zich al bulderend laat horen. Nee, het is niet Bag Raiders (van die virale internetmeme) die komt spelen, maar de sympathieke gasten van Air Traffic. Met die enorme hit van pak 'm beet een decennium terug waren ze opeens wereldberoemd in België in de tijden dat genre-genoten The Kooks er met de roem vandoor gingen. Air Traffic lijkt dan op hun collega's en tappen ook een hoop uit het vaatje van Keane. Het bleef lang bij dat ene album 'Fractured Life', maar deze zomer doken ze toch weer op op de weide van Werchter en nu ook op Crammerock. 

Aardige gasten zijn het wel hoor, ze kunnen ook wel leuk spelen en hebben best veilige britpop in de vingers zitten, maar écht goed wordt het nergens. Dan komt er ook nog eens bij dat de zanger eigenlijk niet heel erg goed kan zingen en de set vrijwel dezelfde spanningsboog blijft houden. Halverwege loopt een groot gedeelte vast richting dEUS. Air Traffic scoort op Crammerock aan het eind dan eindelijk met 'Shooting Star' maar de match is helaas al gespeeld, net geen overwinning voor Air Traffic.

Lost Frequencies, hitmachine pur sang doet een liveshow! De man achter megahit ‘Are You With Me’ heeft op het podium een volledige band om zich heen gevormd. Hij heeft zelfs een hypeman geregeld, een puike lichtshow, lasers, vlammenwerpers, confettislierten en co₂-kannonen van hier tot Luik. En dan blijkt dat heel die opsomming al interessanter is dan de show. Natuurlijk hartstikke tof om dance live ten gehore te brengen, maar in het geval van Lost Frequencies komt het gewoon niet tot zijn recht. Een liveband komt het best tot zijn recht als alle leden op elkaar zijn afgestemd, elkaar aanvoelen en de energie over weten te brengen, maar hier op Crammerock voelen we niets. De drummer voegt niets toe, de gitaren die op het podium komen gevoelloos over. De hypeman zingt de cover van Haddaway’s ‘What is Love’ niet mee en staat er maar een beetje bij.

Lost Frequencies komt op een dieptepunt als de stroom uitvalt, helemaal lullig natuurlijk, want de mensen die lekker aan het dansen zijn komen helemaal uit het concert als het vijf minutenlang stil is. Gevolg, the damage is done, Lost Frequencies moet opnieuw beginnen en doet zijn naam helaas eer aan: we zitten gewoon niet op dezelfde golflengte. Een dj-set had wellicht beter uitgepakt.

Eind 2016 nam dEUS afscheid van gitarist en enfant terrible Mauro Pawlowski. Een markant bandlid die na 12 jaar wordt afgelost door het nieuwe bandlid Bruno De Groote. 2018 is het jaar waarin de herboren dEUS zich aan het grote publiek mag presenteren. Eerder deze zomer op TW Classic, nu gewoon in Stekene.

Nieuw werk is er (nog?) niet, dus we verwachten vijf kwartier lang een ‘best of dEUS’. En die krijgen we ook. Frontman Tom Barman is voor de gelegenheid gekleed in een werkoverall (Of is het dan toch een onesie?) En lijkt klaar voor het zware werk. Als kanonskogels worden de klassiekers afgevuurd: ‘The Architect’, ‘Theme From Turnpike’ en een muzikaal geniaal uitgevoerd ‘Instant Street’. Bij deze laatste missen we wel het vuur van Pawlowski met zijn rondvliegende gitaren en lichaamsdelen. De Groote brengt het allemaal wat statischer, maar zeker niet minder goed.

Hoogtepunt is de terugkomst van klassieker ‘Hotellounge (Be The Death Of Me)’, damn wat is dat een lekker nummer. Als de set wordt afgesloten met ‘Suds and Soda’ is het feest compleet. Een memorable optreden met een dEUS dat nog steeds in topvorm is.