Rond de klok van half negen starten de heren van Hunterstreet op het POPAANZEE-podium. Niet praten, maar spelen lijkt het motto voor vanavond. In een halfuur tijd speelt de band in een rap tempo zeven songs. Geen grappen, maar serieus werk. Hunterstreet presenteert zijn net uitgebrachte ep ‘We All Wander’ en dat klinkt als een potje Britrock met een vleugje Indie en altrock. Bij het laatste nummer en tevens debuutsingle ‘Gin’ krijgen de local heroes het publiek mee en dat houdt stand totdat de volgende act al klaarstaat op het hoofdpodium.
ZNF16: Ronkende geluiden van Sven Hammond vs zonnige deuntjes van Sunday Sun
Tienjarige danser maakt meer los bij het publiek dan de hoofdacts
Waar op maandagavond nog de bühne werd betreden door singer-songwriters, is het vanavond tijd voor het stevigere werk. Een mooie zomeravond ligt voor het geschiet met drie acts van eigen Hollandse bodem: Hunterstreet, Sunday Sun en Sven Hammond.
Klokslag negen uur betreedt Sunday Sun de bühne. De formatie bestaat uit vier heren, het merendeel afkomstig van de Rockacademie (inmiddels ex-studenten) in Tilburg. Bekende hits als ‘I Call You Honey’ en ‘We Let Go’ komen in een snel tempo voorbij. Samenzang staat voorop, met hun zomerse, toch wel gladde, look en ego. De act zelf is niet zo spannend en blijft eentonig. De aandacht wordt getrokken door een vrij jonge bezoeker. Het blijkt een tienjarige jongens te zijn, die al breakdancend vooraan het podium heen en weer beweegt en dat breekt de onzichtbare lijn tussen band en publiek. Bij het laatste nummer in de set, ‘When We Kiss’, gaat het viertal over op hun onlangs opgenomen videoclip. In een mum van tijd, op verzoek van de band, klimmen twee dames het podium op, om mee te dansen met de jonge danser.
En dan is het tijd voor de laatste act van deze ‘ruige’ avond van dit festival. Al menig festivals hebben de heren van Sven Hammond plat gespeeld. Sven Hammond is een mengelmoesje van allerlei stijlen. Neem een flinke dosis James Brown, een snufje van Lenny Kravitz en Prince en gooi er nog een sausje over van The Black Keys. Vergeet daarbij niet het overweldigende, soms wat dominerende geluid van een authentiek Hammond orgel aan toe te voegen. Dan zijn alle ingrediënten compleet, als het gaat om de sound van de band. De act daarentegen, is minder spectaculair. Het publiek heeft voornamelijk oog voor Hammond (orgel)-speler Sven Figee, leider van de band. Door velen wordt Figee bestempeld als virtuoos en dat mag hij zichzelf ook na vanavond noemen. Zanger Ivan Peroti probeert er het beste van te maken, maar krijgt het stugge Zeeuwse publiek, dat wordt aangesproken in het Engels, maar moeilijk in beweging. De tienjarige breakdancer is er gelukkig nog en brengt ook met deze act weer een hoop enthousiasme en energie. Al crowdsurfend gaat hij door het publiek. En Sven Hammond? Die heeft het nakijken.